Zaterdag 18 maart werd de Prince Tribute afgesloten met een donderend applaus. Het alom gekende nummer ” Purple Rain “, was een pareltje, gezongen door Jente en begeleid door de Metronoom band.
Wat een stem en nog steeds even bescheiden. Ze was blij met de eer om deze editie af te sluiten.
Verslag en beeld volgt, maar hier al een impressie van een sublieme tribute.
Het was genieten en we weten al wie volgend jaar in maart in de kijker wordt gezet.
Jessica Durlacher en haar echtgenoot Leon De Winter, beide gast docenten aan de universiteit Berkely. Dit voor het vak ‘ Anne Frank and After : Dutch literature and Film of the Holocaust in English Translation ‘. ( cfr. columns Volkskrant ).
Het verhaal van Anne, haar dagboek, maar ook enkele jaren ervoor. Anne haar schrijfstijl en notities mogen we zeker naast diverse schrijvers zetten. Ze had talent als schrijfster. Wat als ze het overleefd zou hebben, wat als dat achterhuis nooit ontdekt zou worden ? Anne zou misschien uitgegroeid zijn als één van Nederlands grootste auteurs. Maar wie zal het zeggen, was dit iets éénmaligs, een noodkreet, alles gevend dat laatste moment, een soort adrenaline drive die een Pulitzerprijs waardig was ?
De Brugse toneelkring De Valk mag dit stuk als eerste Vlaamse gezelschap op toneel brengen. De eerste vertoning vond plaats op 8 mei 2014 in het Amsterdamse IJ onder leiding van Theu Boermans. Kan Marc Mosar hier een nieuwe dimensie aan geven ?
” Lieve Kitty,…, en komt Peter Schiff in beeld ?
Acteurs in dit dramatisch stuk zijn : Bieke Becue, Michèle Mosar, Jan Van Nieuwkerke, Katrien Reynaert, Koenraad Vernieuwe, Thor Sissau, Ben Henau, Michaël Van Calster, Pascale Chavatte, Hansjörg Staelens, Anna Kourtesis, Kobe Van der Haegen en Martin Bouckaert
De entourage rond Marc en zijn actrices / acteurs zijn al goed in de weer, en ook de andere medewerkers qua opbouw podium.
Gisteren de eerste repetitie, vanavond de tweede, … al enkele beelden.
Nog een laatste haartje goedleggen.
Werkt de kast ?
Anne Frank, vol enthousiasme, een rol die weinigen hebben gespeeld.
Voorstellingen op vrijdag 17, zaterdag 18 en vrijdag 24 en zaterdag 25 maart in de Magdalenazaal te Brugge.
Anne Frank, kende diverse toneeluitvoeringen en films sinds het verhaal van het achterhuis wereldwijd het publiek en slachtoffers van de Holocaust aansprak.
Anne geboren op 12 juni 1929 in Frankfurt am Main. De familie verhuist naar Amsterdam. De joden vervolging escaleert her en der. Het achterhuis, haar dagboek, … zich schuihoudend, … maar het mocht niet baten. Auschwitz, Bergen – Belsen, … het einde van een 15 jarig meisje. Maar jaren later zorgde haar dagboek voor een ongekende populariteit. In 1947 een eerste publicatie van de schrijfsels, haar ervaringen tijdens die periode. Ook enkele korte verhalen.
Enkele quotes uit haar dagboek.
Voor verslag en beeld van deze bijna 2 uur en 30 minuten ( met pauze ), nog enkele repetitie foto’s. Richtlijnen, actie, …
Sommige beelden, onscherp gemaakt ( spoiler ), … een soort vlucht, … een vraagteken met fietsen ?
Benieuwd ? Reserveer een ticket en duik onder in die wereld van Anne Frank, en dit door een gezelschap dat zweeft tussen amateur en professional.
Zaterdagavond 17 maart vond de eerste vertoning plaats van ” Anne De Theatertekst ” in het MAZ.
Een grote opkomst genoot van dit schitterende stuk, … ” …klaar voor een marathon voorstelling ? ” zegde P. Maipauw me toen we de zaal betraden. We werden bijna 3 uur, maar wel met pauze, meegesleept in wat er zich afspeelde in die achterkamer.
Nog geen vuiltje aan de lucht.
Een nieuwe gast doet zijn intrede.
Een aparte viering op het einde van dit stuk ? Het doet ietwat denken na een optreden van een concert van Les Truttes, elkaar feliciterend.
Marc Mosar bedankt zijn sublieme cast die de pannen van het dak gespeeld hadden.
Verder verslag en beeld volgt, wel een SPOILER voor de volgende drie vertoningen.
Het had veel voeten in de aarde om dit stuk te brengen, en tevens een grote geschiedenis , het kwam zelfs tot een proces enkele jaren geleden met een toneel gezelschap. Marc voorzichtig, even afwachtend en toetsend, kunnen we dit brengen, zonder problemen. Na enkele maanden research en contacten her en der kon het licht op groen gezet worden voor dit huzarenstukje. Een podium werd gebouwd, rekwisieten uit die periode verzameld en een cast samengesteld.
Een immens werk, maar het mag er zijn. Een zeer ingenieus podium werd in elkaar getimmerd. Enorm veel werk ook besteed aan licht en techniek, cfr. de schaduw acteurs.
Rustig genieten, vrienden onder elkaar, naar de cinema,
je verjaardag vieren
en luttele tijd later op de vlucht, schuilen. De Duitse invasie, en de jacht op de Joden.
Allen richting Prinsengracht. … wordt morgen na de tweede voorstelling uitgebreid.
Zaterdag 4 maart 2023 om 20.00 stond ” De Jager – verzamelaar “, een productie van Compagnie Cecilia, geprogrammeerd in het Casino van Blankenberge.
Om 19.15 was er een inleiding van Anne De Craene. ( ietwat door mij aangevuld )
Een redelijk aantal belangstellenden luisterden naar haar zeer degelijke inleiding tot dit stuk en een kleine geschiedenis van dit theater gezelschap dat bijna 20 kaarsjes mag uitblazen. Alles startte met DAStheater in 2004.
Een kleine geschiedenis : DAStheater, was een Gents gezelschap die zijn oorsprong kende in 2001, D : Dehollander Johan, A : Ampe Stef en S : Sierens Arne. In 2005 zorgde Bert Anciaux ervoor dat ze de boeken in 2006 zouden neerleggen, een halvering van de subsidies. Zo kon er niet meer gewerkt worden. Het buitenlands succes ( zelfs dat podium in Avignon ) telde voor hem of de regering toen niet mee, ook toen werd cultuur al kapotgemaakt. Zij die verder willen duiken in deze geschiedenis : één adres – letterenhuis, leeszaal Antwerpen. DAStheater zijn fundamenten waren stevig genoeg om het op een andere manier voort te zetten.
Arne Sierens ( geen zakelijk leider meer sinds 2018, maar blijft wel nog verbonden ), Johan Heldenbergh ( 2016, een laatste wapenfeit – ” Cecilia, de patroonheilige van de fanfares, … op straat komen om mensen te ronselen, ..”, hopelijk zien we hem nog terug bij Cecilia. En Marijke Pinoy ( 2006, centrale gast op TAZ met enkele vertoningen, in 2009 afgehaakt ) staken er hun schouders onder. Hun nieuwe thuisbasis aan de oude dokken te Gent : De Expeditie
Vjera Somers heeft nu alles in handen, en dit al 5 jaar, de nieuwe artistiek leidster zorgde al voor een nieuwe tribune op de dokken. En ook hun roots zijn nog steeds niet vergeten want met de voorstelling ‘ Heilig Hart ‘ zitten we weer op het niveau wat we al jaren gewend zijn of mogen verwachten van deze compagnie. Nieuwe leiders, ja, maar toch herkenbaar.
Momenteel wordt er iets anders te werk gegaan maar met nog steeds de hoofdgedachte van Compagnie Cecilia in het achterhoofd. Een nieuw stramien van werken. Eigen producties, diverse accenten, maar steeds met enkele hoofdthema’s in gedachten : gebaseerd op drie pijlers. Het verhaal, de toegankelijkheid en de speldrive ( dramaturgisch spelen ).
Velen hebben intussen kunnen genieten van o.a. : ‘ Soeur Sourire ‘, ‘ Altijd Prijs ‘, ‘ Vorst / Forest ‘, ‘ De Pijnders ‘, ‘ Giovanni ‘, ‘ De Soldaat – facteur en Rachel ‘, ‘ Poepsimpel ‘, ‘ Cabane ‘, ‘ Zingarate ‘, ‘ Locke ‘ , ‘ Marinus ‘, ‘ Een Lola ‘ en recentelijker ‘ Once Upon a time in de Westhoek ‘.
Momenteel kan er weer goed doorgewerkt worden met nieuwe producties ( dit na de Covid ) en ook met het aantrekken van gasten. Diverse producties worden binnenkort losgelaten op het publiek , en dit door gekende acteurs en of theatermakers zoals : Peter De Graef, Tom Vermeir, Mira Bryssinck, … en Arsenaal / Lazarus.
Anne gaf ons na die kleine historie ook even een inkijk wat we mochten verwachten op het podium. Twee individuen, voortaan doen ze alles zelf, maar kunnen we ons nog onafhankelijk stellen van onze maatschappij ? Kunnen we nog autonoom zijn, op onszelf te leven zonder afhankelijk te zijn van de maatschappij ? Moeilijk, … volg het stuk uit een zeker buikgevoel, bricolleer zelf, adem de sfeer, …. Een onderzoek of wij ons op onszelf kunnen terugplooien en gelukkig zijn in deze samenleving ?
Een luid en geapprecieerd applaus van een niet echt gevulde zaal kwam hen te beurt. Jammer dat het niet uitverkocht was, want dit was weer eens een stuk om ons te laten nadenken over onze huidige maatschappij, onze samenleving.
Titus en Yves hebben een mooi staaltje op het podium gebracht van wat vrienden zijn, … en hoe je je kan distantiëren van de maatschappij, met de nodige verwikkelingen, de problemen die je tegenkomt … Chapeau beide.
Een levenswijze die tegenwoordig niet meer mogelijk is. Of doe het in je eigen habitat, … je eigen thuis, zoals koken in je tuin.
Vul nog aan met enkele pareltjes, … maar wacht nog even zonder te veel bloot te geven.
Titus, bebloed, Yves op zijn gitaar, wat is hier gebeurd, … eten, een wit lint ?
Zaterdag 25 februari 2023 was het volle ambiance in zaal Daverlo tijdens het optreden van enkele schitterende groepen.
De blues droop van het podium.
Goe Poeier opende, een jonge bende uit Damme die de sfeer er onmiddelijk in zette.
Cas De Deux,
en Lizza’s Mojo brachten vervolgens een set om u tegen te zeggen.
Hideaway sloot deze avond vol enthousiasme af.
Goe Poeier, is het nu blues met rock invloeden of rock met blues invloeden ? We zoeken niet verder, deze jonge nieuwe groep sinds 2019 heeft zich tijdens de lock down ( ? ) – de Covid periode ) een eigenste blues sfeer eigen gemaakt met inspiratie die ze haalden bij o.a. The Rolling Stones, ZZ Top, Vintage Trouble, Muddy Waters en nog van tal van andere grootheden. Zelf nummers schrijven en uitwerken met de andere muzikanten. In november 2020 hadden ze een eerste single uit ( download ) ” Gamblin Man “. en dit jaar hun tweede pareltje ” Do It Again “. ( 04/02/23 ). Het is nu wachten op die eerste EP.
Maar met zulke goeie muzikanten en een zanger met een ongelooflijk stem timbre zullen we binnenkort zeker mogen zeggen dat Hideaway een nieuwe jonge opvolger heeft om de blues in Brugge verder te zetten.
Zanger Angello K. Atim, bassist Rune Deduytschaver en tweeling broer Lebe op drum, geflankeerd door saxofonist Jaffe De Naegel en gitarist Matteo Rasemont gaven vanavond een kleine set dat veelbelovend was voor de komende jaren. Nog een beetje groeien, een zekere maturiteit aankweken en Hideaway mag rekenen op een goeie Brugse opvolger wanneer zij op pensioen gaan.
Angello is ook, in de kijker gekomen van Hideaway, toch alvast van één lid,… misschien zien we hem naast zijn solo uitstap ook eens bij hen.
Wordt nog aangevuld.
Alvast enkele beelden van Cas De Deux.
Lizza’s Mojo,
Geen trompet dit keer, maar sax. Special guest.
Hideaway sloot deze schitterende editie af, sfeervol en vol enthousiasme.
Hideaway na al die jaren nog steeds aan de top.
Raise the roof, raise the house, … het alombekende nummer werd hun afsluiter. Het publiek deed gretig mee.
Patrick en Jean Marie hadden genoten van de Blues Night in Daverlo.
Wie Goe Poeier nog niet kende, volg ze maar als je van Blues houdt. Een jonge bende met enorm veel potentieel, en een frontman met een gigantische stem. Tevens ook een showbeest, die zijn bandleden mee laat dansen.
Angello, opende met La Grange / Boom Boom, … volgden nog o.a. Hey Joe, Mannish Boy, Johnny B. Good, … gekende nummers maar ze hadden ook minder bekende nummers die hen uitermate goed lagen.
Een andere jonge bende die naast blues ook al van zich had horen spreken tijdens de Brugotta Tribute ( Bowie ) toonde dat ze ook de fakkel van de oudgedienden konden overnemen. ” Next Time You See “, Deacoon “, ” Texas Sun “, ” No No No “, … aparte maar tevens iets mindere bekende songs. Dit toch voor de leek op het gebied van Bleus.
Lizza’s Mojo, een iets oudere groep, maar nog steeds even fris. En Zij weet hoe je een publiek moet meevoeren. Jammer van de tafeltjes, anders was dit een mooi dansfestijn geworden op nummers zoals, ” Tell Mama “, ” Black Magic Woman “, ” Remember “, ” Got My Mojo Working “. ” Shake Your Hips “, mensen.
Joery De Wachter die naast de toetsen ook de trompet in tal van hun nummers laat horen had een probleemtje met zijn stem of zijn ademhaling. Dit werd prima opgelost, … Hideaway had een excellente saxofonist in de rangen, dus Geeraard nam met genoegen deel tijdens diverse nummers als special guest.
Maar Joeri liet alle registers los tijdens één van de nummers.
Hideaway kon enkel hun collega’s danken voor de fantastische sets, Daverlo zat volkomen in the shwung toen ze het podium opkwamen. Lizza die een zaal op zijn kop kon zetten en twee bands van de jonge garde die klaar staan om Brugge weer jaren te laten genieten van dat heerlijke genre.
” If The House is Rocking “, en het is ” Good Stuff “, dan ” Let Me Love You “, toon eens je ” Belly Button … en Boogie”.
” Hoochie Coochie Coo”, ..” Mustang Sally “, … laat alle riemen los ” Raise The Roof “.
Iedereen, jong en oud vloekte soms op die geschiedenisles, cijfertjes, jaartallen. Gebuisd en herexamen. En voor sommigen ook saai, saai, saai. Tegenwoordig zijn de lessen geschiedenis ook veel veranderd maar wat wij leerden in het lager of het middelbaar onderwijs ( spreek dan over de jaren 70′ , 80′ en beginjaren ’90 ) wordt tegenwoordig op een heel ander manier onderwezen of zelfs niet. Velen van de nu 15, 16 jarige scholieren weten vele feiten uit onze eigenste geschiedenis niet meer. Zit het nog in het lespakket of niet, geen idee. We vertoeven tegenwoordig in heel andere tijden.
Maar de Vrt heeft met hun serie ” Het Verhaal van Vlaanderen ” vele van deze jongeren nieuwsgierig gemaakt. En ik denk ook vele leraars. Op een speelse wijze worden we ondergedompeld in onze geschiedenis. En was het toen wel juist wat we leerden ? Momenteel met al de nieuwe technieken en opgravingen en soms plots tegengekomen schriften blijkt soms dat wat we vroeger geleerd hadden niet echt strookte met de realiteit, voor zover we dit kunnen inschatten ( ? ).
Enkele beelden die hiermee corresponderen uit onze musea ( copyright Museumpas ).
De serie van 10 afleveringen wordt gecommentarieerd door Tom Waes die dit schitterend aan elkaar verteld. En ons ook een mooi inzicht gaf over die Groeninge Kouter.
Waar onze Vlamingen het onverslaanbare leger van de Fransen in de pan hadden gehakt.
Jammer dat er op diverse vlakken zo’n negatieve commentaar kwam en volgens sommigen een zekere geldverspilling was. Maar dit is de geschiedenis van ons land, met alles wat we de laatste jaren hebben opgegraven en gevonden hebben in de archieven. En momenteel een veel duidelijker beeld geven van onze Lage Landen ( om er ook Nederland in te betrekken ), want eeuwen lang zijn we verbonden geweest op allerlei vlakken.
Qua commentaren, als Bruggeling was het echt ongelooflijk dat enkelen het beeld op onze Markt afbraken,
dat dit moest verdwijnen. Tegenwoordig heerst er in onze maatschappij een rare vibe over tal van onderwerpen, meestal door sommigen die niet verder denken, een bril op hebben, … onze paarden in Brugge hebben er ook één op maar ze vertellen wel door hun koetsier de geschiedenis.
Tal van scenes werden in diverse plaatsen in ons land gefilmd, zo ook te Brugge.
Momenteel is er ook een stripversie van die schitterende reeks. Getekend door Frodo De Decker op een scenario van geschiedenisleraar Harry De Paepe.
Een beeld uit onze geschiedenis aan de hand van Frodo deel 1.
Vandaag signeert hij in De Striep zijn tweede deel waar vele stripliefhebbers op wachtten.
Enkelen waren reeds zeer vroeg aanwezig om een tekening van deze jonge getalenteerde striptekenaar in hun boek te kunnen vereeuwigen. Met veel enthousiasme en tekenplezier werden diverse figuurtjes uit de geschiedenis zo in stripliefhebbers hun exemplaar van dit tweede deel getekend.
Genieten en wachten om een gepersonaliseerde tekening.
Opnieuw een keuze uit deel 2, dat kleine korporaaltje uit WO I die ons jaren later in België een tweede oorlog liet meemaken. Geen commentaar op de tekening of … hadden die pancartes al een idee om dat heerschap te elimineren.
Met een zelfde passie als Daniël was de huidige uitbater Manu volop in gesprek met zijn gast.
Een tekenfragment uit deel twee vereeuwigd in het exemplaar van één van de wachtenden.
Zijn keuze.
Ook Napoleon uit dit tweede deel was een gevraagde tekening.
Keuzeprobleem.
Koralie even vlug naar achteren geglipt om hen op foto te zetten.
In dit tweede deel komt ook WO I inbeeld en Frodo heeft een cartoon / schets gebruikt uit de NY Tribune om dit extra in beeld te brengen. Vertelde hoe hij ertoe gekomen was.
Samen met Manu had hij het even over zijn manier van werken. Werken op computer,… zo kan hij vergroten. Ook blauwdrukken zijn belangrijk in het procédé. Maar werken met de hand heeft toch nog steeds zijn voorkeur. Het gaat vlugger. Computer is ietwat omslachtiger.
En met de hand werken is ook iets minder schermtijd, … iets wat we onze kinderen toch proberen aan te leren in deze tijden.
Ook steeds zijn tas ( vandaag vergeten ) en tekenmateriaal ( een redelijk kleurrijke set ) mee op signeersessie. Maar de tas van De Striep viel wel in de smaak. Hij hield van The Beatles.
De Rape of Belgium (Verkrachting van België) is de wreedheid tegen de Belgische burgerbevolking in het begin van de Eerste Wereldoorlog door het Duitse leger. Na de oorlog werd aanvankelijk aangenomen dat het slechts om geallieerde propaganda ging, maar nieuwe bronnen gaven aan dat Duitse oorlogsmisdaden tegen Belgische burgers, hoewel inderdaad aangedikt door de geallieerde propaganda, wel degelijk hebben plaatsgevonden. ( cfr. Wikipedia ).
De Rape of Belgium (Verkrachting van België) is de wreedheid tegen de Belgische burgerbevolking in het begin van de Eerste Wereldoorlog door het Duitse leger. Na de oorlog werd aanvankelijk aangenomen dat het slechts om geallieerde propaganda ging, maar nieuwe bronnen gaven aan dat Duitse oorlogsmisdaden tegen Belgische burgers, hoewel inderdaad aangedikt door de geallieerde propaganda, wel degelijk hebben plaatsgevonden. ( cfr. Wikipedia ).
Bij de wreedheden tegen de burgerbevolking kwamen ongeveer 6000 Belgen om het leven en werden 25.000 gebouwen vernietigd in meer dan 800 gemeenten. Naar schatting waren 1,5 miljoen Belgen, ongeveer 20% van de bevolking destijds, op de vlucht voor het Duitse leger. Het precieze aantal varieert van een half miljoen tot 1,5 miljoen. ( cfr. Wikipedia )
Eens benieuwd, mijn exemplaar. …” doe maar iets vanuit 1302 “. Pieter de Coninck was zijn respons. Ik had gehoopt op een immens slagveld aan de Groeninge Kouter maar je moet ook niet overdrijven. Er wachten nog mensen en tegenwoordig is het ZEER uitzonderlijk dat je nog gratis een tekening in je boek krijgt. Ook het medium strip is de laatste jaren stuk gemaakt door mensen die er geen interesse voor hebben, MAAR wel voor die tekening die ze dan kunnen verkopen.
Voor grof geld …, en tegenwoordig is het resultaat dat je eerst moet betalen voor je een exclusieve tekening kan bemachtigen. Iets waar ik volledig mee akkoord ga. Wel jammer voor de liefhebber die het voor zichzelf koestert. Maar momenteel is het zover gekomen. Frodo, bedankt om hier in Brugge aanwezig te zijn in De Striep. Een stripzaak die meer dan 40 jaar geleden uit de grond werd gestampt door Daniël Cool en nu met evenveel enthousiasme gerund wordt door Manu.
Het grote slagveld aan de Groeninge Kouter hebben we dan maar beslist achterwege te laten, en Pieter zijn kop betekende genoeg voor deze periode.
Een aangename signering in Brugge onder de drie torens.
Zijn ze dit of zijn dit anderen ? Test je kennis of koop de strips en geniet van deze zeer aparte geschiedenisles.
Ik was van plan om hier geen verslag over te schrijven ( mijn verslag en beelden is steeds coherent met de uitvoering ), omdat ik geen foto’s meer mocht nemen ( zelfs niet meer die tien eerste minuten ).De reden was de vele storingsfactoren richting acteurs en publiek. Dit kwam wel niet door mij maar door diverse toeschouwers die continu enkele beelden namen via hun smartphones en … zelfs bepaalde fragmenten meer dan 5′ filmden. Niet leuk voor het gezelschap en ook niet voor andere toeschouwers. Niet leuk als je zo iemand voor je hebt zitten. Maar de Brugse Stadsschouwburg heeft sinds enkele dagen geleden beslist dat ik ook geen beelden meer mag nemen. Jammer want ik stoorde niemand en de gezelschappen waren soms zeer blij dat ze een bepaald beeld van mij kregen dat ze nog niet hadden. En na deze voorstelling vroegen zelfs enkele mensen of ik goeie beelden had kunnen nemen. Zij verwonderd nadat ik hen de beslissing van de Stadsschouwburg uitlegde. Hopelijk komt dit nog in orde.
Want dit was wel merkbaar naar de lezers uit België en omliggende landen, … tot zelfs buiten Europa.
Maar soit, we zien wel.
” Le Nozze ” , vanmiddag gebracht door Deschonecompanie / muziektheater transparant.
Het was een heerlijke vertoning onder de noemer ‘ Nostalgie ‘. En voor zij die hielden van opera. Deze Mensen hebben zeker met volle teugen genoten van deze aparte show / opera. Ikzelf had geen idee dat de tekst gezongen zou worden en ook geen idee hoe ze met 4 acteurs de rollen van : de Graaf, de Gravin, Susanne de dienstmeid, Figaro, de page Cherubino, de, gouvernante Marcellina, de dokter Bartolo,,de muziekleraar Don Basilio, rechter Don Curzio, Antonia’s dochter Barbarina en tuinman Antonio hier op scene gingen neerzetten.
Dit werd ongelooflijk opgelost in het spel, zelfs de drie muzikanten werden geïntegreerd in het spel. En dit alles in een sober decor dat zeer ingenieus was opgevat.
Ineke Nijssen, Hendrik Van Doorn, Jef Hellemans en ofwel Esther Kouwenhove ( ken ik nog van Rigoletto – TAZ- foto
) of Annelies Van Gramberen. Geen idee wie van de twee vanmiddag te Brugge – denk toch Annelies, teveel inleving in dit prachtig stuk dat opera en toneel op een sublieme manier samenvoegde. Zelfs de drie muzikanten ( piano / Wouter Deltour en sax / Jolien Van De Sande ) deden met momenten mee in het spel. Ook de derde saxofoniste, en soprano Annelies speelde een rol en Esther muntte uit in enkele schitterende aria’s.
De verschillende rollen werden op een zeer originele manier gespeeld, ook dankbaar gebruikmakend van dat sobere decor.
In de tekst werd er veel gegoogeld met de taal dat een apart cachet gaf aan deze vertoning. Ook de manier om van rol te veranderen was ingenieus. Staande kostuums in een kader waar je maar moest inkruipen.
Qua muziek en aria’s moet ik jullie helaas teleurstellen want mijn muziekkennis in dit genre ben ik al ettelijke jaren vergeten.
Op het bijna einde van het stuk stonden allen vooraan nog een fragment te zingen uit ‘ La Nozze ‘. Schitterend en de ovatie was ook navenant.
Een enorme chapeau aan Tom Goossens en pianist Wouter die vanmiddag op een aparte wijze vele toeschouwers de opera hebben leren kennen. Via de vele speelse woordspelingen en rijmpjes. Mozart mag gerust vanuit zijn graf een ondeugende knipoog geven.
En wat sommigen ook zeggen, een vreemde verkleedpartij ? Zij hebben het mis, dit was zeer gecoördineerd en gaf het integrale stuk een vernieuwing. Doe het maar in enkele seconden van kledij en rol verwisselen, en dit zonder onderbreking aan het stuk.
En chapeau aan Inneke en Jef die zich waagden aan deze min of meer opera uitvoering zonder over zo’n stem te beschikken. We kunnen even in de tijd teruggaan, diverse acteurs speelden in een musical, geen zangstem en toch presteerden ze het om een schitterende – zang rol – neer te leggen, denk maar aan o.a. Rex Harrison in ‘ My Fair Lady ‘.
Alle artiesten, acteurs en muzikanten werden dan ook op een bijna staand applaus getrakteerd ( jammer, ook hier geen beeld ).
n.b., mijn volgend aangekocht ticket betreft ‘ Moby Dick, at last Queequeg ‘ … en ook hier moet ik iedereen teleurstellen qua verslag. Zelfs geen idee of ik de ovatie mag in beeld zetten. Het stuk heeft niets te maken met een vorige Moby Dick vertoning te Brugge ( cfr. review – datum momenteel vergeten ).
Maandag 6 februari vond er in De Dijk te Brugge een speciale vertoning plaats georganiseerd door Kom Op Tegen Kanker. De thema’s nalatenschap en voort leven werden aangekaart in een emotievolle éénakter. Een initiatief om de mensen te informeren over het opmaken van een testament, de vragen die ze hierbij hebben. Nadien kon er nog nagepraat worden onder elkaar met een hapje en een drankje in het praatcafé.
Een 170 – tal toeschouwers woonden ” Daar mag je niet aan denken ” bij. Schrijfster en filosofe Alicja Gescinska werd aangesproken om in opdracht van Kom Op Tegen Kanker dit stuk te schrijven.
Voor aanvang van dit stuk bedankte Natasja Vermeulen het publiek voor hun massale opkomst. Ze wees er nog eens op om tijdens de vertoning de gsm’s uit te zetten. Ook geen foto’s tijdens het stuk. Achteraf in het praatcafé, geen probleem.
Na de vertoning werden Simone Milsdochter ( dochter ) en Chris Lomme ( moeder ) op een zeer geapprecieerd applaus bedankt voor hun mooie vertolking. Een weetje, beide actrices hadden al eens samen een voorstelling gegeven, dit in ‘ Leni & Susan ‘, ook met een apart onderwerp : de onbestaande waarheid, de media en jong blijven.
Beide actrices werden even later ook in de bloemetjes gezet.
Verslag volgt nog ( wachten op goedkeuring tekst organisatie ). Intussen twee keer niet echt dat, geen idee meer wat gepubliceerd mag worden, het is mij een raadsel maar hieronder na de linken mijn opinie na het zien van deze éénakter en enkele gesprekken met mensen in het café… waarvan sommigen geen probleem hadden om in beeld te komen.
Enkele verwijzingen / linken naar dit stuk : https://www.de1000km.be/acties/daar-mag-je-niet-aan-denken, https://www.bree.be/nieuws/daar-mag-je-niet-aan-denken, https://www.hln.be/maarkedal/met-eenakter-en-praatcafe-wil-seniorenadviesraad-taboe-over-het-opmaken-
Leuven, 24 september 2022 – Kom op tegen Kanker wil nalatenschap uit de taboesfeer halen. Dat doet de organisatie met het theaterstuk ‘Daar mag je niet aan denken’. Geschreven door Alicja Gescinska en gespeeld door Chris Lomme en Simone Milsdochter. Kom op tegen Kanker merkt dat het moeilijk is om over nalatenschap te praten, ook al is de behoefte er wel. ‘We willen dat mensen nadenken over wat er gebeurt na hun overlijden en daarover in gesprek gaan.’ ( Link : https://pers.komoptegenkanker.be/kom-op-tegen-kanker-wil-taboe-rond-nalatenschap-doorbreken-r90myy ).
Het stuk startte iets later dan aangekondigd, maar na een korte inleiding van Natasja zagen we Simone plaatsnemen op een tabouret. Ze stond even recht om een glas water in te schenken. Zette zich neer dronk een slok, even kijkend richting zaal, een klein lachje, een klein knikje die het publiek beaamde. Was het stuk gestart ?, of was dit om even een laatste ademteug, een slik te nemen voordat de éénakter van 40′ aanving ?
Voor zij die dit nog willen zien of interesse hebben over het onderwerp, op 14 februari te Antwerpen, jammer genoeg volzet maar nog vele tickets voorradig voor de vertoning in Bree op 7 maart in de Zeepziederij.
Als je iets meer wil te weten komen over nalatenschap ( testament ) of je wil herinnerd worden ( het voortleven ). ter plaatse kan er na de vertoning over gesproken worden, vragen kunnen gesteld worden. Te Brugge zei Natasja na de vertoning dat ze het fijn vond van de massale opkomst. En dat iedereen ook uitgenodigd was in het praatcafé om verder over het onderwerp te babbelen, dit met een drankje en een hapje. Want velen weten niet hoe je je stempel kan drukken. Iets nalaten, herinnerd te worden. Erfenis en hoe leef je voort ? Veel vragen duiken op en deze avond leende zich hiervoor. De medewerkers stonden klaar om vragen te beantwoorden. Natasja had zelfs gezegd dat ze ook aan huis kwam om hier verder over te spreken.
Een testament opmaken, erover praten met je familie, … is het nu zoon, dochter, of zelfs moeder ( cfr. stuk ), vader. Wat moet je doen, wat voel je zelf, schenk ik ook iets aan anderen ? Vragen die twijfels, verlangens en verdriet op roepen.
De organisatie kom op tegen kanker heeft hier een brochure over, testament@komoptegenkanker.be
In het stuk werd o.a. verwezen naar Artsen zonder grenzen, clini clowns en kom op tegen kanker, … als donatie naar goede doelen.
Kanker, velen worden ermee geconfronteerd. Is het nu in de vriendenkring of in de familie. Soms wil je het wegmoffelen, er niet aan denken, er niemand mee willen confronteren. Heb ik nog kans om te genezen, … en dit is ietwat cru. Wat indien niet ? Hoe regel ik alles, … en een testament komt dan ook aan de orde. En zullen ze me later nog herinneren ? Allemaal vragen waar je mee geconfronteerd wordt, … en ook vele vragen waar je nooit aan gedacht had. De éénakter vanavond probeert hier om iets duidelijk te maken, nalatenschap en voortleven.
En vanavond betrof het jij, ik, … de gewone sterveling die niet in het nieuws komt met zijn ziekte. Meestal zijn het bekende personen waarover geschreven of gesproken worden. Denk hier bij maar aan o.a. : Arno gestorven aan pancreas ( was één van mijn kameraden ), Gilda Bal, Johny Voners, Martina Navratilova, de zoon van Mathias Sercu, Ann Van Den Broeck, Martine Jonckheere, de doelman van Cercle Brugge, … om er maar enkele op te noemen. Vele kankers kunnen tegenwoordig op genezing rekenen, er is en er wordt nog steeds veel onderzoek gedaan. Maar je hebt ook zeldzame of weinig voorkomende kankers. Nog geen onderzoek of weinig. En dit is wat de stichting Kom Op Tegen Kanker probeert met al die initiatieven. Steun voor verder onderzoek, om nog meer mensen te kunnen helpen, te redden. Denk hierbij maar aan de duizend kilometer fietsen ( cfr. Frank Deboosere ), of het initiatief ‘ Alles in de strijd ‘, BV’s tegen prostaatkanker ).
Deze éénakter is erin geslaagd na diverse discussies tussen moeder en dochter om te beseffen wat ‘ Belangrijk ‘ is.
Na afloop waren nog een redelijk aantal mensen aanwezig in het praatcafé’ om hierover verder na te denken.
Een tijdje later vervoegden Simone en Chris zich tussen deze mensen.
Een zeer informatieve avond die vele mensen een hart onder de riem hebben gestoken.
Dit was ook zo op 27 november in de school Immaculata te Brugge, met het initiatief 1000 km fietsen ‘ Stovers voor Kanker ‘. ( https://stippypictures.wordpress.com/2022/11/27/kom-op-tegen-kanker-brugge/ ) met Algemeen Directeur Marc Michils aanwezig.
Zaterdag 4 februari 2023 was het weer genieten van al die pracht en kleuren van de Venitiaanse kostuums.
( https://www.hln.be/brugge/50-venetiaanse-kostuums-te-bewonderen-in-centum-van-brugge-tijdens-eerste-weekend-van-februari~ab41add4/… ) / Foto’s zaterdag.
Wat er zondag gaande was, geen idee, maar die kostuums waren nergens te vinden, gestart aan het Belfort rond 13.30, rond 14.00 nog op de Markt ( cfr. ooggetuigen en foto gezien ). Maar sindsdien spoorloos !!! Het parcours klopte niet, … te zien in 30 straten ? Welke ?
Diverse toeristen stonden verspreid in straten van de binnenstad, niemand zag ze, her en der werd er gevraagd waar ze te zien waren, fietstaxi’s tijdens hun rondritten hadden ze nergens tegengekomen. Koetsiers hadden geen idee, ikzelf aangesproken door Nederlanders, Britten en Spanjaarden. Allemaal met dezelfde vraag.
Waar kunnen we hen zien ???? Een groot mysterie. Van 14.15 rondgetoerd en dan gestopt op de Markt. Het was toen 16.46, om 17.10 de pijp aan Maarten gegeven. Geen beelden van die prachtige kostuums. Geen idee wat er gaande was.
Om toch maar een idee te geven, dit is een beeld van 2016, ( cfr. mijn reportage toen ).
Aan mijn lezers, volgers. Vanuit een onverwachte hoek kreeg ik beelden toegestuurd die genomen waren vanaf 13.30. De uittocht vanuit de binnenplaats van het Belfort ( er zou hier ook een groepsfoto genomen zijn ), … onmiddellijk werden allen onderdolven van kijklustigen, toeristen om toch maar een foto van deze prachtige maskers en kostuums te maken.
Via de Hallestraat, Oude Burg naar … ? vervolgden ze hun weg, ook Guido ( van wie ik deze foto’s ontvangen heb heeft nog diverse straten afgedweild en even staan wachten op de Markt. Maar ze ook niet meer gezien. Momenteel nog steeds geen idee hoe de route verlopen is en waarom velen ongeduldig rondliepen, wachtend om toch nog enkelen in beeld te zetten ).
Maar dank aan een oud collega en al enkele jaren gepensioneerd, hier enkele van zijn beelden.
Op een bepaald moment was één van de toeristen zeer gelukkig om met één van hen zeer dicht te kunnen poseren.
Haar dag kon niet meer stuk.
Waar waren ze en waarom zagen we ze niet meer ????
Sst, of een kus, een mysterie.
Guido bedankt voor deze beelden zodat het toch nog een leuke reportage werd.
Donderdag 26 januari 2023, … na de perikelen van de varkenshouderij ( cfr. Zwins verslag 22/23 september 2021 ) kwam het Eenzame Westen opnieuw met een stuk naar Brugge, maar na de eerste voorstelling die nog op een boerderij plaatsvond, nu binnen in de zalen. Op het toneel is het ietwat kleinschalerig, het speelveld wordt verkleind, komt het meer binnen ? Dat ontdekken we wel. Een grote verandering. Maar Het Eenzame Westen, niet van een kleintje vervaart heeft dit prima opgelost. Net zoals we dit kennen van Compagnie Marius. Is het nu buiten op een groot speelveld of is het op een bekrompen podium. Dit is ook één van de sterktes van bepaalde toneelverenigingen / compagnieën.
Er wordt anders gewerkt en toch blijft de sterkte van het stuk staande. En dit ook door de schitterend performances van de acteurs. Spelen, acteren. Is het nu in een loods omringt door het publiek of op een podium waar iedereen knus in zijn zetel zit.
Tom Ternest, Isabelle Van Hecke en Darya Gantura, waren enkele minuten voor aanvang volop gemotiveerd om ‘ SUKR ‘ los te laten op de uitverkochte Magdalenazaal. Zelfs die blik van enkele leden van de ‘ dé Academie ‘, ze zagen het volop zitten.
Maar we hebben nog ons slachtoffer te kort : Brajan Bartikowski . Nog één iemand vergeten.
Dit alles wordt nog eens extra geaccentueerd door het koor van dé Academie en orgelist René Pusioma.
‘ Suiker ‘ daterend van 1958 aan de hand van Hugo Claus is nog steeds actueel. Nu geen Vlaamse arbeiders die naar Frankrijk trokken maar Polen, Oekrainers, … die het werk bij ons doen. Want anders zouden we geen straat of huis hebben. Jaren geleden hadden we al o.a. Italianen binnengehaald om in de mijnen te werken. Men mag echt zeggen dat ons land, onze straten, onze fruitteelt, onze huizen er dankzij deze immigrant arbeiders er gekomen zijn. En Het Eenzame Westen is op dit vlak echt niets vergeten hoe het tegenwoordig is.
Donderdag was het de dag van de poëzie, nog tot woensdag 1 februari loopt de poëzieweek met als thema : Vriendschap.
Waarom niet een gedicht richting Het Eenzame Westen.
Vlucht, droom en start een nieuw leven
Vindt vriendschap in liefde.
Dat kan in het eenzame westen,
Maar probeer niet te vervreemden.
Seizoensarbeid zoals je het nog niet beleefde,
Hugo Claus schreef ooit een toneelstuk.
En nu mogen we ons onderdompelen in ‘ SUKR ‘,
Een hedendaagse adaptatie,
Dat op het einde zeker mag rekenen op een grote ovatie,
En dit in ons eigenste Brugge in de Magdalenazaal,
Een avondje genieten over ‘ de schreve ‘ van een sterk verhaal.
Donderdag 19 januari 2023 vond de première plaats in Het Perron te Ieper. De start van een resem vertoningen in ons Vlaamse land ( tot en met 21 april meer dan 20 vertoningen ), wij in Brugge de 5 de.
Net zoals een vorige productie is ‘ SUKR ‘ opnieuw tot stand gekomen ( gebaseerd ) op diverse getuigenissen. Denk maar aan ‘ Zwins ‘ ( een vorig verslag ). Nu nemen ze de seizoensarbeiders onder de loupe. Over de grenzen trekken om toch maar die centjes te kunnen verdienen. Is het om te overleven, om iets meer te verdienen of om hun familie thuis in hun vaderland te kunnen steunen / te helpen. Ver van huis, een andere taal, een andere cultuur. Om het met een mooi woord te zeggen – werk imigratie -. Zeer ingrijpend in je leven, maar hier toch iets minder dan zij die vroeger de oversteek naar Amerika maakten. De armoede achterlaten, je land achterlaten, … en dit alles om een beter leven te kunnen leiden. Denk maar aan de Ieren en ook zeker de vele Belgen die de oversteek maakten zoekend naar een nieuw bestaan. Om het even, het is een grote verandering, en je weet niet of je er in slaagt.
In het stuk werd er nu en dan terug gegrepen naar onze Vlamingen die over de schreve in het Noorden van Frankrijk werkten. Hierbij een insinuering naar ons drankprobleem ?, … een foto die wie weet, de veiligheid negeert op de werf ???
Vroegere jaren : Biten, … nu briek’n’.
En heen en weer tussen het heden en het verleden werd tevens knap gebruik gemaakt van de taal. Was het nu Pools, Russisch of onze eigenste sappige dialect uit Ieper of Poperinge. En tussendoor ook dat apart dialect dat ze Frans-Vlaams noemen. De vier hoofdrolspelers waren schitterend in het spelen met al die dialecten, was het nu acterend of zingend. Orgelist René Pusoma en het dé Academie zorgden nog voor een zeer opbouwende sfeer hierbij die het verhaal nog naar een hoger niveau tilden.
Sam Shepard’s stuk ‘ Curse of the starving class ‘ daterend uit 1977 inspireerde De Roovers tot hun bewerking van hun toneelstuk ‘ Vloek ‘.
Sam won er een Obie award voor ( off- Broadway theatre awards ) beste nieuwe stuk mee. Zelf een connectie met ranching en boeren situeerde hij zijn komisch satirisch stuk in de jaren ’50. Het vechten en overleven. We volgen een gezin dat aan een zekere afgrond balanceert, een dronken vader, een zoon die alles terug wil opbouwen,
een moeder die een ander beter leven wil. En een rebellerende dochter die niks met haar familie te maken wil hebben. Zijn stuk werd ook in 1994 verfilmd. Kathy Bates speelde in beide.
Het stuk start met het legen van vuilniszakken, een rommelige bedoening die het effect moet tonen waarin dit gezin zich bevindt.
Een ingetrapte deur van een dronken vader, hier een plank,
een paard ( cfr. de dochter die een accidentje tegenkomt ) wordt een motor. Uitbundig met helm op het hoofd escaleert ze. En ze wordt ook vrouw, wat hier op een brute wijze getoond wordt.
Haar broer die op haar huiswerk pist.
Zelf maakt ze van haar huiswerk / spreekbeurt een potje, geen geschreven tekst maar kinderlijke chaotische krabbels.
Moeder die het huis wil verkopen, vertrekken naar betere oorden, de tegenwerking, de vader die toch op een onverwachte manier op de proppen komt. En een advocaat ( off screen / podium stem ) die voor nog meer vuur zorgt op deze uitzichtloze situatie.
Dit alles speelt zich ietwat claustrofobisch af op een klein houten podium, ( de frigo kon ik niet zien, uit het gezichtsveld ) benauwd, ingrijpend, te dicht op elkaar. Allen proberen zich te verzetten, dit onder een excellente sound van Elko Blijweert ( qua vertoning afwisselend spelend met Bjorn Eriksson = gitaar ? ) achter zijn draaitafel. En een projectie die de duistere sfeer ook oproept.
Ietwat jammer dat allen op een redelijk brave manier acteerden. Dit niet gewend van De Roovers. Maar toch weer een stevige aanklacht op het leven, het niet meer aankunnen, de druk, alles proberend om te overleven in de maatschappij ( we kennen dit nu ook ).
Na afloop van toch een zeer degelijk stuk kregen allen een geweldig applaus.
Van en met: Sara De Bosschere, Luc Nuyens ( leuke anekdote, de genen lopen soms anders, Lucs zoon Nick – ooit eventjes geacteerd maar nu een beloftevolle veldrijder, hij werd tweede op het BK dit jaar) , Sofie Sente, Michael Vergauwen, Elko Blijweert en Bjorn Eriksson
Scenografie: Stef Stessel
Kostuums: Pynoo
De blog waar niemand op zit te wachten
Schrijfsels uit de losse hand, met een grote korrel zeezout te nemen
stippypictures 