Donderdag 9 mei 2024, trok de Heilige Bloed Processie weer door de Brugse straten. Een jaarlijks evenement en een hoogtepunt wat Brugge te bieden geeft tijdens het jaar. Sinds 2005 enkel 2 maal onderbroken door de Covid. Sinds de eerste optocht ( 1838 ) enkel onderbrekingen door oorlogen en andere, zeg maar futiliteiten.
Een impressie.
De stoet start met het Oude Testament, … diverse taferelen brengen ons tot Diederik Van De Elzas die rond 1150 een klein bergkristalletje flesje vanuit Jeruzalem meenam. het bevatte het bloed van Jezus. Uiteindelijk kwam dit met een stukje gewaad toe in Brugge.
Wat waarheid en fictie is doet er niet toe, het reliek wordt sindsdien bewaard in de Heilig Bloedkapel en wordt al eeuwenlang door de Brugse binnenstad gedragen tijdens de ommegang. de evocatie is intussen uitgegroeid tot een pracht van een stoet met bijna 2000 figuranten. Meer dan 10.000 bezoekers ieder jaar. Volgens de telling ( een idee hoe ) werden er dit jaar 45.000 toeschouwers geschat.
De stoet eindigde met de Burgemeester, schepenen en andere prominenten.
Een opnieuw schitterende optocht, met tevens vele nieuwe gezichten en nieuwe kostuums. Dit beloofd, want binnen enkele maanden is het weer hoogmis. De Goude Boomstoet sinds 1907 zal eindelijk na 7 jaar terug de Brugse straten innemen.
De editie van 2022 ging wegens gekende redenen niet door, en dit moment werd aangegrepen om een complete vernieuwing te brengen. Noteer maar 25 augustus 2024 in de kalender.
Net als vorig jaar eindigde deze 1 Mei stoet in dit park, op het podium de traditionele speeches van o.a. : Melissa Depraetere, Miranda Ulens en Paul Callewaert, VOORUIT – ABVV en SOLIDARIS. Geen idee hoe jullie zo vlug vanuit Oostende hier aanwezig waren ???, Dat zou ik wel eens willen weten .
Onderwerp van de gesprekken, ging vooral over : ‘ Koopkracht, pensioenen en gezondheidszorg, die stonden bovenaan de lijst voor de komende verkiezingen. De aanwezigen op dat moment in het park apprecieerden de opinies richting verkiezingen. Benieuwd of ze het kunnen waarmaken. Maar nu, tijd voor onze muzikanten die van her en der uit België komen voor deze gekende rally. Want wie wil niet met een optreden in onze Brugse Cactus staan.
Een applaus van mensen die reeds vroeg aanwezig waren. Voor de speeches en voor het programma van deze editie die al jaren gratis is.
Woensdag opende Pelican Dealer, een genre dat we al meerdere keren ergens hadden gehoord. Alternatieve rock, melodieus, maar ze vielen op door hun kleine finesses in hun nummers. Subtiele samenzang ook van de broers tijdens rockende nummers. Ze waren reeds een laureaat van de Soundtrack 2023, en vroeg in de middag bewezen ze waarom. een stevige kanshebber voor winst. Nadeel, het vroege uur en velen hadden hen gemist. Publieksprijs zat er dus niet in. Wachten dus wat de jury ervan vond. Een Leuvense Brugge combinatie.
We zien wel. Na hen weer een combinatie van Bruggelingen, maar nu met Hasseltse roots. STEVE, een stoofpotje van allerlei genres prachtig gemixt. Vol overgave vlogen ze erin. Rechtdoor, met soms rauwe zangstem, maar zang en muzikanten overtuigden velen met hun punk hardcore set. En een drummer die je liefst niet ergens in het donker tegenkwam, die ogen die emotie. Maar ernaast een teddy beer, toch naast het podium.
Allen die er van het eerste uur aanwezig waren wisten dat dit een excellente editie zou worden, sterke bands. Zo ook deze eerste vogels.
Iets verder amuseerden de kinderen zich met diverse activiteiten. En ook een jonge opa die een tekening inkleurde voor zijn kleindochter. Alles georganiseerd door diverse takken van Solidaris, WOESH en JOETZ.
Stay tuned voor de rest van deze zonnige 1 Mei.
Even zoeken waar die muzikanten van Koala waren. Aha, gevonden tussen het publiek, genietend van STEVE.
Het Gentse Room Service sloot deze rally af, een charismatische zanger, een enorm energieke drummer, en een gitarist en bassist die er de power instaken. geen idee welke punten de jury hen gaf, maar dit was een zeer explosieve set, echt het volle pond. Het zou me echt verwonderen als de publieksprijs niet naar hen ging. Voordien al de winnaar genoemd. Jammer want dit was mijn stem.
Spijtig dat ik de lijst van de jury niet kon inzien of de vele publieks stemmen. Anders kon ik hier de rangschikking bekendmaken van deze vier excellente bands.
Wachtend op de uitslag.
Jullie hebben nog het hoofdprogramma te goed, volgt ze vlug mogelijk.
Om 18.00 was het zover, ZLDR, de broers Jacquemain samen met Lennert Declercq. Dit hiphop duo uit Menen had al de Westvlaamse editie van Soundtrack 2023 op hun naam geschreven. En ze gingen ook lopen met de publieksprijs. Even voor ze eraan begonnen, een soundcheck. Deze was mij niet vreemd. Het deed me terug denken aan de allereerste editie in de St. Amandsstraat met ‘ Mainstreet ‘ toen we het podium deelden met De Dolfijntjes.
Gezellige sfeer in het publiek, zelfs viervoeters genoten.
Ook Villa Bota zorgde weer or sfeer iets verder af.
Even soundchecken vanuit het publiek.
Nog enkele beelden van deze gezellige warme editie.
Tekst Myorga, Chibi Ichigo wordt nog bijgevoegd, maar hier al de beelden.
…
..
..
…
…
Afsluiter van deze jubileum editie was Absynth Minded.
De organisatie had voor deze jubileum editie niet minder dan 349 inzendingen ontvangen. Het werd dus een hele klus om de vier bands te selecteren die een plaatsje op het podium kregen.
‘ Pelican Dealer ‘, ‘ STEVE ‘, ‘ Koala Disco ‘ en ‘ Room Service ‘ kregen elk een half uur.
Na beraadslaging door de jury werd STEVE uitgeroepen als winnaar. Het was echt punten tellen zei Noel, en als voorzitter moet je dit aanvaarden zelfs al had je een andere keuze. Een mooie prijzenpot voor hen. Een cheque van 500 euro, een podium kans bij het Cultuur Centrum Brugge, 2 dagen opname tijd in Shellshock Studio en een foto shoot door niemand minder dan Alex Vanhee.
Noel Van Oyen, en schepen van jeugd Mathijs Goderis reikten deze prijzen uit.
O, ja glad vergeten, Jan – Baptiste Deldycke van D’s Deldycke traiteurs overhandigde hen die cheque van 500 euro.
De publieksprijs ontworpen door Stan Dumolin en gemaakt door Merel Deboysere van KTA Brugge werd ook gewonnen door STEVE. De dubbel wat uitzonderlijk voor komt.
Annick Lambrecht kondigde de winnaar af,
Pablo Annys ( schepen van sociale zaken en werk, … ) reikte deze aan.
In 2022, na 40 jaar kwam er een einde aan de Urbanus strips. Een beeld uit vroegere jaren juli 2013.
Maar Willy doet verder. Een nieuwe tandem, een nieuwe serie. Samen met Ann Smet ( was een grote fan van Urbanus, na contact en enkele gesprekken kwam een droom uit. Ze was zelfs co scenariste van de laatste albums ).
Samen met Willy doen ze verder met een nieuwe serie, en dit met een even knotsgekke familie. ‘ De Familie Super ‘. Eerste deel verschenen op 24 oktober 2022.
Maar enkel Urbanus te zien op de strip signering tijdens het RRFFestival in oktober / november 2023.
Zaterdag tussen 14.00 en 17.00 had Peter Bonte ze uitgenodigd in zijn winkel voor een stripsignering naar aanleiding van hun derde album.
Niet echt de grote massa, maar meer een gemoedelijke familiale sfeer. Beiden amuseerden zich, en hadden voor ieder tijd voor een praatje.
De zotte figuurtjes werden in soft covers, hard covers en unieke grote exemplaren vereeuwigd, oud en jong waren op de afspraak om hun aangekochte strip een extra dimensie te geven.
Tussen in het wachten kon men snuisteren tussen de diverse tekeningen, foto’s, beeldjes, … die de plaats van signering opfleurde, het was ook te koop.
Of een drankje en een hapje nuttigen.
Nu en dan even een anekdote uit de mappen.
Tijdens een kleine rustpauze was Ann in Peter zijn zaak aan het zoeken naar iets, wat ? , geen idee, maar beide hadden wel een leuk gesprek.
Willy kon even wegdromen, nieuwe ideeën ?
Wachten op nieuwe stripliefhebbers.
Toekomstige covers. Een grote stripliefhebber vol belangstelling ze bekijkend.
Nog even de poster showen voor het signeren verder ging.
Ann was zelfs dj van dienst met een beetje achtergrond muziek.
Het was een geslaagde namiddag.
Afspraak bij Bonte, een gezellig pand met veel keuze en ook voor wie op zoek naar iets speciaals is.
Vanmorgen rond 11.00 werd op het binnenplein van de Brugse Hallen onder grote belangstelling de 7de editie ? ( onderaan verslag iets meer uitleg ) officieel voorgesteld. Burgemeester Dirk De Fauw,
voorzitter Brugge Plus, Franky Dumon
Gebaren taal voor enkelen om alles te kunnen volgen
openden onder grote belangstelling op deze droge zondagmorgen de start van een weer aparte editie kunstwerken die Brugge tot 1 september even zijn Middeleeuws karakter mixt met hedendaagse kunst. Een gegoochel met palen, stenen, metalen en hout. En dit op diverse plaatsen die voor sommigen een nieuwe ontdekking van ons Brugge zijn. Twee jaar werd eraan gewerkt.
Kunstenaars van over gans de wereld : Ivan Argote, Bangkok Project Studio, Mariana Castillo Deball, Mona Hatoum, Ivan Morison, Norell / Rodhe, Shingo Masuda + Katsuhisa Otsubo Architects, So-Il, Studio Ossidiana, Adrien Tirtiaux, Traumnovelle en Sumayya Vally geven de volgende maanden op diverse plaatsen hun inspiratie over de schoonheid die Brugge bied. Ingevulde ruimtes, op plaatsen waar je ze niet verwacht.
Vergeet ook niet de aparte en schitterende tentoonstelling ‘ Rebel Garden ‘ niet. Een soort rode, of meer groene draad die Brugge in 2024 samen met de 12 imposante werken weer ongezien op de kaart zet.
Na de openings speeches op de binnenkoer van het Belfort, vanop ‘ The Joyful Apocalypse ‘ ( hou dit in de gaten, want er komen hier mogelijk performances en concerten ) werden de aanwezigen getrakteerd op het nuttigen van een Brugse Zot.
De ontdekking kon beginnen, met het plannetje en een wedstrijd.
We spreken over de vierde editie, 2015 – 2018 – 2021 – 2024, maar de aller eerste editie van de Brugse triënnale vond plaats in 1968. In 1971 en 1974 ( mijn oom deed toen mee, Jacques Verduyn ).
De laatste edities. maar na de gemeenteverkiezingen van 1976 en een wisseling in de bestuursmeerderheid, werd geen verdere triënnale meer georganiseerd.
Minister van werkgelegenheid en toerisme, Renaat Landuyt (sp.a) stond in 2003 mee aan de wieg van de kunsttriënnale Beaufort aan de Belgische kust. Gezien de impact van een dergelijk grootschalig en laagdrempelig kunstevenement in de openbare ruimte, kondigde hij in 2012 aan de Triënnale van Brugge nieuw leven te willen inblazen indien zijn partij de gemeenteraadsverkiezingen zou winnen. En als burgemeester in 2013 gebeurde dit. En momenteel is dit in handen van Dirk De Fauw die ook weet welke impact dit op zijn stad heeft.
Een tijdje geleden waren ze volop bezig op de binnenkoer van het Gruuthuse met een groene rotspartij, ( meer beelden, zie bericht Manuscripten ). Dit is in feite een eyecatcher voor een tentoonstelling van drie musea.
‘ Rebel Garden ‘, met als thema – Tuin -.
Verder verslag en beelden vanaf zondag 14 April.
Het zal weer enorm geapprecieerd worden en velen zullen onze drie torens op beeld zetten vanop een bepaalde plaats ( The Tower of Balance ).
Met dank aan Luis Gontarski voor twee rechtzettingen in dit verslag !!
In Gent was het Nick Gontarski op bas. Origineel lid Leon had in Maart al afscheid genomen.en vertolker Paul Simon is James Pattison en niet Sam O’ Hanlon zoals ik ergens vermeld had. Excuses voor de muzikanten die avond.
Dinsdag 2 april 2024 was het net een terugkeer in de tijd. Was dit een concert uit de jaren ’70 ? Eind ’60 ? De performers en de band zaten zeer dicht bij de uitvoering van die iconische nummers van Simon en Garfunkel.
Een bijna uitverkocht Capitol te Gent was verbijsterd van de kwaliteit en de ongelooflijke sfeer die beide ( James Pattison en Charles Blyth ) brachten met hun samenzang. Nooit gedacht dat we vandaag hen nog eens konden zien optreden. Een show zo perfect, en met momenten zeer intiem, subliem is zelfs te weinig om deze muzikanten te omschrijven.
We werden meegesleurd doorheen hun levensverhaal met al die hits die ze wereldwijd hadden gescoord. Dit nog eens benadrukt door de vertellijnen
en projectie.
De opbouw naar de show, info en beelden representatief voor die periode
.En met ” The Sound Of Silence ” openden ze de show in een paarse gloed.
Tijdens het nummer ” American Tune “, een mooie projectie van die aparte serie postkaarten uit de diverse steden van Amerika.
Allen waren vol enthousiasme van de kwaliteit die vanavond op het podium gebracht werd, de nostalgie stroomde de zaal in, sommigen stil en ingetogen, anderen mee wiegend of zingend op die heerlijke songs.
Beide zangers konden hun ding doen, wetend dat ze een stevige band achter hen hadden, met op bas Leon Camfield ( foto’s Nick Gontarski – errata )
Harry Denton lijmde alles aan elkaar met die typische gekende roffels eigen aan de nummers tijdens hun glorie jaren.
Op een bepaald moment verdwenen Sam ( Moet James zijn ) en Charles. De band nam over met gekende tunes ( nrs. ).
Dit was een soort intermezzo die moest uitgroeien tot dat memorabel concert in New York. Central Park, een benefiet concert dat meer dan 500.000 toeschouwers lokte. Samen zouden ze nog een jaar of drie verder musiceren, maar dit was wel hun laatste hoogte punt. Simon en Art hebben 5 jaar lang aan de top gestaan, … maar ook op deze show kwam iets tot uiting. Dit lees je verder.
Guess who, the real ones, or their performers.
Het was niet verwonderlijk dat ze een stevige rechtstaande ovatie kregen. En ook zij bedankten hun enthousiast publiek.
” The Boxer “, ” The Sound Of Silence “, ” Homeward Bound ” en vele andere songs beklijfden, dit was genieten van de bovenste plank.
Een eerste impressie, beeld en verder verslag mag je nog verwachten.
Brussel en Luik weten wat te verwachten vandaag en morgen.
En een team building van gidsen, of richtlijnen. geen idee meer. Maar ik denk dat Michel Dewilde info gaf aan gidsen die de Triënnale zullen gidsen.
Iets verderop nog een gids bezig, veel Amerikanen, en andere nationaliteiten, vanuit India, Germany, France, Ireland and England genoten van de uitleg van deze aparte gids ( Pascal Gerritsen).
Vanavond en morgenavond ( 22 en 23 maart ), de twee laatste vertoningen van dit schitterend stuk. Voor de liefhebbers, nog kaarten te koop aan de kassa.
Zij die het verhaal kennen : Cyrano en graaf De Guiche waren effectief personages tijdens die woelige jaren tussen Frankrijk en Spanje in de jaren 1650. Het vrouwelijk personage Roxane en haar geliefde ( man ) zijn er later bijgevoegd in het boek en de toneelstukken. Beide fictieve personages.
Dichterlijke vrijheid, spanning, romantiek om een donkere periode ietwat te nuanceren ??
Alles speelde zich af tijdens de tachtig jarige oorlog. Atrecht, later Arras. Geen idee wanneer en waar de kadetten onder vuur lagen en hongersnood leden.
Maar in het stuk zorgde Roxane toch voor eten, naar het slagveld getrokken om haar geliefde te zien. En in haar koets proviand mee. De Kadetten apprecieerden het en genoten van voedsel en drank.
Niet veel later sneuvelt Christian. Roxane in alle staten, Cyrano moet haar meetrekken voor het verdere gevaar.
Maar dit drama ,met romantische tinten kon niet verwezenlijkt worden zonder deze sterke cast,
Kom en geniet vanavond in het MAZ om 20.00 en zie deze beelden in hun context. En op het einde, applaudiseer maar met vol geluid, want Cyrano is nu ook van Brugge.
Montfleury, een korte maar schitterende verschijning waar Cyrano op spuwde.
Dit zijn nog enkele beelden, van deze schitterende uitvoering van een drama in vijf bedrijven ( origineel 60 acteurs nodig ! , o.a. Richelieu, Lise, Belle Rose, Carbon de Castel-jaloux, de Duenna. …, zijn er enkelen van ) daterend 1897. Exact de eerste vertoning, niet echt een idee, maar dit stuk draait al meer dan 120 jaar in diverse versies. Historisch, hedendaags, musical, film. Zelfs onze eigenste Doortje van Fc De Kampioenen heeft ooit Roxane gespeeld.
Nu was het een interpretatie van Marc Mosar ( geen idee , al die namen afroepend in het begin ? ) met een verscheidenheid aan acteurs, nieuwelingen, jong en ook enkele oude getrouwen samen brengen om dit tot een goed einde te brengen. Ik kan zeggen, het was zeer geslaagd. Zowel qua keuze van de acteurs, en decor en aankleding. Een voorbeeld : Soldaten ( kadetten ) en een tijdje later, nonnen, een zelfde laken, maar anders qua drapering. Je moet er maar op komen. Ook het luttele decor werd ten volle geïntegreerd, een soort houten bouwsel die dienst deed als intrede en even later een klautermuur richting Roxane. Belichting en rook zorgde verder voor sfeer momenten en de oorlog. Borstels om die tomaten van het podium te verwijderen veranderden in geweren.
Tevens zeer goed geïntegreerd, het nummer ” Meisjes ” van RVG. Eddy Wally zijn vliegmachine ? Apart en toch. Zelfs tijdens het stuk, koeien en ander vee, vogels. En Live, dit vooral te danken aan de drie muzikanten die live op het podium voor muziek en geluiden zorgden. Geen sinecure.
waar en wat ze zeggen, kom en ontdek, sommige niet echt goeie kwaliteit,
maar een impressie van dit stuk met een groep mensen die er voor gingen
. We hebben weer een jeugd met talent voor de komende jaren. En Sarafina, hopelijk zien we je ergens terug tussen de groten.
Toen Cyrano het overnam van Christian , enige hilariteit. Christian volledig in de sfeer van de tekst omarmde en streelde Cyrano.
Pijnlijk was Cyrano’s eind repliek, gekwetst en toch nog die stoere degenvechter uitbeeldend. Zich zettend en de allerlaatste brief voor lezend. Roxane die intussen 15 jaar in een klooster teruggetrokken leefde. Maar toch nog bezoek van Cyrano kreeg. Ze had al een besef maar nu was het duidelijk want Cyrano las de brief uit het hoofd. Een liefde die tientallen jaren overbrugde kwam tot uiting.
Cyrano kon eindelijk rusten, sterven wtend dat hij gans zijn leven Roxane had lief gehad.
Benieuwd wat De Valk in petto heeft voor ons voor een volgend seizoen ?
Wat De Valk van plan is, geen idee, blijven in de historie of omzetten naar onze tijd ? Het stuk kan je zien op 15-16 en 22-23 maart in de Magdalenazaal ( MAZ ). Aanvang telkens om 20.00 uur.
Iedereen kent deze persoon wel uit diverse films die over de figuur met zijn aparte neus gemaakt werden. Gerard Depardieu,
Jean Paul Belmondo,
Steve Martin
en onlangs Peter Dinklage ( dit zonder neus ! , maar wel klein van gestalte )
hebben schitterende versies van hem neergezet.
Sinds 1897 toen Edmond Rostand zijn toneelstuk op de planken bracht zijn er over gans de wereld door diverse verenigingen vertoningen op het podium gezet op aparte manieren. Van historie tot hedendaagse adaptaties.
Twitter, Instagram, Facebook en Tik Tok worden uitgedaagd door Marc Mosar. Een bende Valken die voor het eerst samen spelen, en op de koop toe nog muzikaal begeleid worden. Welke songs gebruik je ?
Kom en zie.
Repetitie foto’s volgen, zo ook de vertoning met beeld en verslag.
De schrijver, dichter en militair Savinien de Cyrano de Bergerac zal het MAZ veroveren.
Enkel kleine spoilers, maar laat het aan je voorbijgaan en kom af om een nieuwe frisse Cyrano te ontdekken.
Woensdag 13 maart, de generale repetitie en met een beperkt publiek. Wat ook opviel was de beperkte setting qua decor, meer dan 20 acteurs en een live band. Het wordt weer een staaltje van acteertalent in een beperkte omgeving. Benieuwd hoe Marc zijn Cyrano neerzet. En deze keer ook met live muziek.
In de dressingrooms werd nog vlug de laatste hand gelegd, bij schminken, teksten overlopen, op papier of via de smartphone.
Marc riep hen allen op het podium om nog enkele kleine richtlijnen te geven.
Even later introduceerde hij zijn stuk aan een geselecteerd publiek die de eer had het stuk te zien voor de officiële vertoning op 15 Maart.
Het publiek kreeg instructies wat te doen. Was iedereen er ?, namen werden afgeroepen, soms zeer vreemde namen, geen Blontrock of Defauw aanwezig. Misschien dan maar op de grote opening.
Het stuk kon starten. Gelieve geen eieren of tomaten te gooien, u krijgt iets in de plaats om te gooien.
Vrijdag 15 Maart 20.00 , de première van dit stuk dat 4 keer ( 15-16 en 22-23 maart ) te zien is in het MAZ. Jammer dat ze weer alles moeten verplaatsen, afbreken omdat op 20 Maart het dansspektakel ‘ Foreshadow ‘, geprogrammeerd staat. Het was al een hele heisa om de repetities op diverse plaatsen te houden. Geen sinecure. Repetities in de polyvalente zaal van de Xaverianen, tweemaal in de Werf. Leuk is anders, gelukkig waren de decorstukken dit maal niet echt immens, maar leuk is anders. Want deze amateur groep die al meer dan 173 producties in het Brugse gebracht heeft begint stilletjes aan een hartaanval te krijgen.
En ongelooflijk, met deze kleine, veranderingen slagen ze er toch in om een nieuwe generatie jongeren wakker te maken voor een klassiek stuk. Met zelfs twee acteurs, amper zestien, enkele jonge twintigers aangevuld met de oude garde. Zelfs een actrice die normaal gezien speelt en acteert in het dialect steeg hier boven zichzelf om het ABN te gebruiken. Geen sinecure.
Al vaak werd er al eens over een soort kruisbestuiving gesproken. Brugge telt enorm veel theater gezelschappen ( de Valk, ’t Madeleintje, Theater Melanie, ’t Open Deurtje, Werkgroep 66, Kunst Adelt, … ), om er maar enkele op te noemen. En qua kwaliteit soms echt niet moeten onderdoen ten opzichte van de Groten. Brugge wil zich weer in 2030 op de kaart zetten als Culturele Hoofdstad. Denk eens na : we hebben een weelde qua kunstenaars, artiesten en ook theatermakers dus waarom niet een stuk maken over Brugge, alleen of samen ” Dit is ons Brugge, in 2030 “.
Waarom niet eens met hen samenzitten, een vaste plaats te creëren waar ze hun materiaal kunnen plaatsen en repeteren zonder kopzorgen. Er is geld voor kunstgrasvelden, zijn het nu terreinen voor krachtbal of toekomstige voetbalvelden, die kosten toch rap enkele 100.000 euro, qua aanleg en onderhoud waarom dan ook niet een steuntje in de rug voor al onze Brugse amateurs op alle vlakken qua cultuur. Een zaal voor hen. Velen onder hen worden geapprecieerd in het buitenland. Is het nu op muziek gebied , … of theatervlak. We hebben zangers en groepen die momenteel ons land vertegenwoordigen ver buiten de grenzen. Toneel verenigingen die geen geld, tijd of plaats hebben om aan die internationale wedstrijden mee te doen. En we kunnen onze Europese buren aan.
Cyrano en Roxanne, jeugd vrienden, hij houdt van haar. Maar vindt zichzelf lelijk. Duke de Guiche wil met haar trouwen. Maar Roxanne is meer geïnteresseerd in die soldaat met zijn krullend haar en guitige ogen, Christian de Neuvilette. Roxanne vraagt aan Cyrano om haar te helpen. Na enkele aarzelingen doet hij het. Het ultieme moment, de woorden doorspelend aan Christian. Tijdens deze doorspeling neemt Cyrano het over. Een andere stem, hees ?
Het lukt Cyrano en een kus volgt tussen Roxanne en Christian.
Niet veel later wordt hun garnizoen ook in de strijd geworpen in Arras. Roxanne vraagt Cyrano haar geliefde te beschermen en dat Christian haar schrijft aangezien ze getrouwd zijn. Want de Duke streef naar haar hand en hij moest buiten spel gezet worden.
Arras was een slagveld, een uitputtingsstrijd. Cyrano hield woord en beschermde Christian, en schreef brieven, MEER dan Christian vermoedde. Op risico van zijn eigen leven bezorgde hij de brieven vanachter de linies. Roxanne was immers zijn grote liefde.
Tijdens een bestorming sneuveld Christian, hij had toen ( cfr. de brieven ) beseft dat Cyrano enorm verliefd was op Roxanne. 14 Jaar later : Roxanne is intussen het klooster ingegaan, maar Cyrano bezoekt haar nog iedere week. Toen besefte Roxanne plots dat het altijd Cyrano geweest was. Vooral tijdens het lezen van die allerlaatste brief. Hij citeert ze zonder naar de brief te kijken. Cyrano stierf aan de gevolgen van zijn verwondingen die hij 14 ,jaar geleden in Arras had opgelopen.
Enkele beelden uit het stuk gebracht door een enorm talentvolle bende geruggesteund door live muziek die nog een cachet meer gaf aan dit triestig romantisch verhaal. Een drama Romeo en Julia waardig.
Cyrano was een vechtersbaas en enorm geliefd. De vertolking van Sarafina Geleleens ( en dit als vrouw ) spatte van het podium. Waar had Marc dit natuurtalent gevonden ?.
Het slagveld,
het klooster,
… met een miniem aan kledij en decor kwam het zeer sterk binnen.
stippypictures 