Oostende voor anker – Oostende 2019 –

Twintig jaar Oostende voor Anker, een jubileum editie.

Honderdduizenden hebben van 23 tot 26 Mei 2019 genoten, geproefd, en geroken van de geuren van gerookte zalm en haring vermengd met de frisse zeelucht.

Een dek onder de voeten voelend, touwwerk betastend, een tochtje op het water, zich onderdompelend in de geschiedenis van tal van boten. De Paaseilanden beter leren kennen aan boord van de Mercator. En genietend over het ganse parcours van zeemansliederen, Folk en Shanty muziek.

Of heb je meegedaan met garnaal pel wedstrijden, … secuur op de handen gekeken hoe je een vis fileert. Her en der rare figuren en vaartuigen tegengekomen uit Jules Vernes ‘ 20.000 mijlen onder de zee ‘. Of sloeg je een babbeltje met vissers die elke druppel in de oceaan kennen. Oostende voor Anker is altijd een belevenis voor jong en oud. En volgend jaar pakken ze het groots aan, de geest van Ensor zal dan alom aanwezig zijn.

Een impressie van zondag 26 Mei, dat je hebt meegemaakt of zin heeft om toch eens voor een dag in dat aparte wereldje te vertoeven. Noteer dan alvast 29 Mei tot 1 Juni 2020 in je agenda.

Genieten van The Hot Rats uit Kent op het Paulusplein. “ …daddi oh, daddi oh, …”, ‘ Whiskey in the Jar ‘, gevolgd door “ …a trojka ride in the plains…”. “ Katusha “. “ Sing along, … ay ay ay,…, it’s Russian for …I don’t know “. Doug Hudson, Ian Cutler en Scott Kirk opnieuw present, niet vanop een boot maar geankerd aan het Paulusplein met de zeilen in hun rug. Folk met elektrische viool in de hoofdrol, not the Wickerman sound but enjoyable dance touches.

De warme stem van Doug en de secure baslijnen van Scott nodigen echt uit tot een feestelijke dans voor het podium.

Het bleef tot genieten vanop de banken aan de tafels, slurpend aan een pint of bijtend in een snack. Twee muzikanten passeerden met hun korps, … ganzen …!

Iets verderop, een gouden voertuig tussenin de massa, net een Decap orgel op wielen. Nu en dan vuurspuwend, The Nautilus, een one man band. Arthur Van Popel laverend tussen de mensen met zijn technisch wondertje.

Na even heen en weer te rijden in de Kapellestraat een plekje opgezocht om te stoppen. Tijd voor een klein concertje. “ It Never Rains in Southern California “ luidde een medley van Albert Hammond in.

Even later vroeg hij wie er al eens in Parijs was geweest, hier en daar een ja. Een verhaaltje over een boerendochter in Parijs, de Tuileriën, de Sacre-Coeur,… Een pracht nummer van John Denver “ A Country Girl in Paris “. Albert, joviaal, amusant en een heerlijke stem hield de wandelaars in de straat tot stilstand om te genieten en mee te zingen. “ Even mijn toestel in Country versie zetten, …”.

“ Rolling Rolling Rawhide,… old country and western,… fire camp songs eindigend met “ A Boy Named Sue “ van Johnny Cash. Even later bijna onder de voet gelopen door twee strijdende zeepaardjes.

’ Hippocampus ‘, net twee gladiatoren kampend vanop hun strijdwagen.

Net voor aan boord te stappen van Lé Galion Andalucia demonstreerde de reddingshelikopter NH90, de vervanger van onze Sea King met een redding demonstratie. Vliegend, draaiend en duikend, zichtbaar boven het treinstation en de masten van de schepen.

Nog enkele beelden van het befaamde schip die voor de eerste maal voor anker ging in Oostende,

een replica van de schepen die onder de Spaanse kroon de Indische vloot vertegenwoordigde.

Een 51 meter lang bewapend koopvaardijschip.

 

Cultuurcentrum Brugge, brochure 2019-2020 – Brugge –

Zaterdag 25 mei 2019 was er een enorme belangstelling voor de officiële voorstelling van de nieuwe brochure. De Brugse Stadsschouwburg bestaat immers 150 jaar. Geen rode loper aan de ingang maar versierd met grijze doeken. De buitenkant zal binnenkort terug al zijn glorie en pracht uitstralen na een opknapbeurt. Een drankjeton en een mooie pin werd aan iedere bezoeker uitgedeeld. Daar er zo’n grote belangstelling was werden de gesprekken en het miniconcertje dan ook in de grote zaal gehouden.

Een warme off screen stem opende de avond, Stef Bos met een prachtige ode aan dit neorenaissancegebouw. De ‘ Comedie ‘ daterend van 1756 was te klein en in 1864 werd beslist om een groter theater te bouwen. De opening op 30 september 1869 met

copyright Opéra-Comique Paris

‘ Les Mousquetaires de la reine ‘  was zo’n succes dat deze vertoning dan ook hernomen wordt in september 2019. Audities voor een rol waren zeer gegeerd, zelfs vanuit Brussel was er respons. Momenteel zijn de repetities volop aan de gang. En op zaterdag 28 september is er dan ook een re-enactment gepland. Genieten van de musical in klederdracht van toen. Dit nadat de Brugse binnenstad in de namiddag zal opgeschrikt worden door geteleporteerde burgers uit de tweede helft van de 18^de eeuw.

F. Halévy en J.H. Vernoy de Saint-Georges hun komische opera zal vier avonden het podium van de Brugse Stadsschouwburg innemen. Maar terug naar gisterenavond, een pracht van een ode die niet enkel een paar fragmenten krijgt maar de volledige tekst van een Nederlandse zanger wonend in Zuid Afrika maar in zekere zin Brugge ook een thuisstad kan noemen.

“ Je rijdt een stad in Waar de geschiedenis van de muren druipt Je komt aan bij een zaal Uit een andere tijd Je gaat binnen via de artiesteningang Klimt langs een stenen draaitrap Naar boven Alsof je in een kasteel terecht bent gekomen ( je voelt je een ridder ) Een klapdeur Het donker Ze zijn het licht nog aan het hangen Je loopt naar het midden van het podium En ziet een zaal Om verliefd op te worden Om nederig van te worden Want je voelt Een verlaagd plafond van woorden Van alles war er al is gepasseerd aan toneel en muziek en dans Ter plekke word je een schakel in een keten Met het ouder worden Voelt dat steeds beter Want het gaat om het lied Niet om de zanger “

“ Wat een wonderlijke avonden heb ik daar al meegemaakt. Door een weergaloze zaal en een publiek dat omarmt “.

Burgemeester Dirk Defauw en schepen van Cultuur Nico Blontrock openden met een voorwoord, Brugge, cultuur en zijn publiek ( inwoners ) in de figuurlijke bloemetjes zettend. De pin viel in de smaak van Dirk, een prachtig stukje vakmanschap. En met driekoningen kan iemand een boon uit zijn stuk taart halen en voor één dag koning zijn. Het cultuurcentrum doet het op zijn manier, “… als jullie buitengaan krijgen jullie de nieuwe brochure en in drie stuks zit er een gouden ster. Wie er één heeft krijgt voor iedere voorstelling van het nieuwe seizoen een gratis ticket “.

Nico gaf dan het woord aan zijn oud collega bij Focus, Nathalie Dewulf. Zij fungeerde de rest van de avond als moderator met haar gasten die elk een tipje van de sluier oplichtten wat we zoal mochten verwachten tijdens het nieuwe seizoen.

Geertje Vangenechten,

niet zo’n feestbeest mag de kelders onder handen nemen. Ze weet in feite nog van niks, maar ter plaatse eigent ze zich de ruimte toe. Geen echte voorbereiding, de plaats of ruimte zorgt voor een bepaald gevoel hoe ze zich zal uitdrukken. Ze zei ook nog even iets over haar manier van werken. Kotékoer ( Sven Van Rietvelde ) en Team Jacques ( Jonas Jacques ) gingen iets nader in met hun samenwerking over de held D’Artagnan, zijn kompanen, Kardinaal Richelieu, de Koning en de Koningin.

Olivier Van Acker, de communicatieverantwoordelijke van de stadsschouwburg had het o.a. over In & Uit, de komende fotowedstrijd met ‘ Feest ‘ als thema, de vele dansprojecten die altijd veel belangstelling genieten. Brugge zal geen gesloten burcht meer zijn, want een passie voor cultuur zorgt hiervoor.

 

De stadsschouwburg zal ook van kop tot teen bezocht en ontdekt kunnen worden tijdens 4 routes. Ook Peter Slabbynck zal de kelders versieren, met muziek. Tevens wordt dit jaar het Pleintje naar hem vernoemd. ‘ I Can’t Live in A Living Room ‘ bestaat immers 40 jaar. Wannes Loosveldt verwees naar de Brugse HipHop scene, toonaangevend in België in de Jaren tachtig. En ook Dj Filip (Filip Ryelandt, jammerlijk overleden in 2003 ).

 

En de komende initiatieven zoals workshops hiphop en dj,. Dominique Berten had het dan over de tentoonstelling van de geschiedenis van deze stadsschouwburg. Deze zal te zien zijn in het Arendshuis.

 

En de nieuwsgierigheid die zeker beloond zal worden, uiterste hoekjes van kelder tot zolder. Rekwisieten, decors, kostuums,… uit vervlogen jaren. “ … en hoe zit het in feite met die monumentale luster ?”. “ … en deze zaal kleurde ook roze rood, abstract, niet meer menselijk tijdens de foto shoot

Copyright Spencer Tunick, … en zoek uw redacteur / fotograaf op deze foto.

cCopyright Spencer Tunick

CCopyright Spencer Tunick

van Spencer Tunick in 2005.

 

Ingekleed in het decor 700 mensen in hun blootje”. Lennaert Claeys, architect bij Dertien 12, had het vooral over de realisatie van het URBEGG café, die dit jaar voor de stadsschouwburg gerealiseerd wordt. De ruimte wordt toch niet echt gebruikt ( of het is Papageno ) en dit is tevens ook een manier om de grandeur van dit theater in de kijker te zetten.

 

Ook had hij het nog even over verbouwingen en renovaties van de Biekorf en het cultuurcafé. Het pleintje, de bibliotheek. Een groots opgezet project, een centrale ruimte creëren, een delen van cultuur op één plaats. Olivier gaf om te eindigen nog enkele tips die het zien waard zijn tijdens dit nieuwe seizoen.

 

Zoals : Stef Bos, de Kozakken, Othello, The Great Gatsby, Jan de Corte, …. De voorstelling van de brochure werd tussen de gesprekken geanimeerd met een miniconcertje door Peter Slabbynck en Sam Claeys. Nathalie Dewulf kondigde hen aan. Zanger Peter en de bassist van Red Zebra, ( vandaag wel met gitaar ).

Red Zebra, dit jaar aanwezig op drie vlakken. Een concert, een kelderversiering en een straatnaambord ( pleintje ). Het Pleintje, een oase van rust in de binnenstad, maar niet vanavond.

Geen idee hoe dit zou klinken, zang en gitaar, min of meer een akoestische interpretatie. Peter, rustig, en geen zotte tenue of t-shirt. Maar je kan van hem alles verwachten. En op taalvlak is hij ook zeer sterk wat tot uiting kwam. “ …saaie boel hier, er is hier net nog niets gebeurd “. De zaal schoot in een lach. “ … ik zal mijn Brugs moeten bovenhalen want ik woon hier al enige tijd niet meer”. Het eerste nummer ‘ Beirut by Night ‘. Over zijn jeugd, zijn ouders, de ontploffingen achteraan de tuin, de psychische steun en het niet meer mogen gaan eten naar de Libanees. ‘ Winning ‘ het nummer dat ons doet terugdenken aan The Sound, een cover.

 

Een appreciatie uit die tijd toen ze samen op een podium stonden. Hij had ook pas gisteren vernomen dat ze in de grote zaal zouden staan. “ … slechte ideeën niet weggelegd, heb hiervoor een garagebox gehuurd om alles op te stapelen, denk maar aan Geert Bourgeois die ook alles moet voorleggen aan de NVA, ja morgen is het kiezing “. “ … ik woon nu in Brakel, thuisbasis van Herman de Croo, … daar is alles al beslist “. Eindigen deden ze met ‘ I Can’t Live in A Living Room ‘.

 

“ … dit nummer heb ik o.a. te danken aan Michaël Caine en van Harry Nilsson. ( De quote van Peter : … ‘An actor should never think about his words, because there are some strange words in Englisch, for example…living room’. Ik had deze uitspraak in mijn achterhoofd gehouden. En ik ben altijd fan geweest van Harry Nilsson met zijn nummer ‘ I can’t live, if living is without you’. En dan heb ik van alles samengeplakt.” ).

“ …wil je heel je leven door het leven doorgaan als een livingroom ? …”. Met deze woorden sloot hij af. Red Zebra, in mini versie, aangepaste zang en muziek. Maar goed en tijdloos. Nog een kwartiertje gingen de gesprekken over het nieuwe seizoen door en eindigden met het nuttigen van een drankje aangeboden door het cultuurcentrum in de foyer. De brochures gingen open, zoeken naar die ene voorstelling, …maar toch eerst zoeken naar die aparte gouden chocolatbar van Willy Wonka.

Ter info : … nog een grote verandering, recent binnengekomen, het cultuurcentrum heeft een nieuwe directeur aan het roer,… Filip Strobbe.

 

Niet Doen ! – Brugge –

   Dinsdag 14 mei 2019 kregen we les in wiskunde, taal, en wetenschap tijdens de vertoning van ‘ Niet doen ! ‘ in de Brugse Stadsschouwburg. Twee vrienden, Joris en Bernard, namen ons mee in de samenleving, een zoektocht naar de psyche van de mens.  Een vriendschap van twee tegengestelde karakters die de wereld op de korrel namen en er een waar taalspelletje van maakten. 

Ketchup en mayonaise, vettige taal vermengd met M&M’s over economie en meetkunde. Net twee pijlers waarop onze maatschappij steunt. “ Je pense, donc je suis “ een meer dan anderhalf uur durend gefilosofeer over tal van onderwerpen waar we nauw bij betrokken zijn.

” … geef maar door,…”. Zelfs op een telefoon in het publiek werd er geanticipeerd.

Bruno Vanden Broecke en Peter De Graef, twee klasbakken van acteurs die de taal hoog in het vaandel dragen.

En het was genieten, beide bezig te zien en te horen op dat kaal podium, met enkel een afvalcontainer, bezem set, stoel en chips. Het applaus was dan ook navenant  en ze namen het met plezier, hand in hand aan.

Even voor aanvang van de vertoning waren de acteurs nog een moment bezig met een kleine repetitie, ook het decor werd in orde gebracht, … plots roept iemand in de zaal : “ … pak die vueligheid mo mee … “. Dit over de chips ( symbolisch ) die uitgestrooid lagen, en deel uitmaakten van het spel. Ze hadden betekenis. De dame in rolstoel, vroeger binnengelaten om zich te installeren, kreeg een leuke blik van Peter en Bruno met haar uitlating. “ We hebben nog wel even “, had Bruno gezegd, maar hij had zich vergist in tijdstip. Niet om 20.15, maar om 20.00 startte de vertoning.

Ze verlieten het podium.

Iedereen in de zaal en even later kwam Peter de Graef het podium op. In short, slippers en een afgewassen Hawaï hemd. Hij richtte zich tot het publiek en stak een wiskundige tirade af. “ …een groot oneindig vlak, denk in vier richtingen, van links tot rechts op het podium en in de hoogte …”.  Een wiskundige berekening vloog ons om de oren, middellijn, as, rechte lijnen, een punt in de zaal,… Na een kleine 10’ vervoegde Bruno Vanden Broeck zich op het podium. In maatpak. Het smakelijk onderwerp, kak kwam ter sprake, rood in de kak. Vette begrippen, ketchup, mayonaise volgden. “…je kan het voor veel gebruiken …”, en de voorbeelden volgden. Joris vertellend, Bernard vegend.

 Enkele memorabele korte fragmenten.

Copyright Karolina Maruszak

Een soort troostliedje : met o.a. het zinnetje “ … witlof groeit in het donker,…”. ( net het kinderliedje van Tine Hofman )

Copyright Karolina Maruszak

 

Tussendoor kregen we ook een heerlijke zinspeling op het klimaat. Wat hebben die klimaatmarsen in feite van nut. Het klimaat werkt in cyclussen van 40 jaar en … de regering, de politiek in cyclussen van 4 jaar. Dus, eens zo ver is het alweer te laat om te reageren, … want zij, de politiekers zijn weg.

Het gebruik van de selfie, het nemen van de ultieme selfie, het dodenaantal staat reeds op 344. Neerstorten van een klif, opgegeten door een tijger, … je zal het zo gek niet bedenken. En dit om enkel de aandacht op zichzelf te leggen.

Tijdens de vertoning gaat er een telefoon af in de zaal, Bruno vraagt of het dringend is. Beide spelers wachten even met hun spel. Alles lijkt oké en ze doen verder. Toch niet, de telefoon gaat nog eens af. “ … is het dringend ?”, vraagt Peter, “ … geef maar door “. Gelach in de zaal, ze worden verder niet meer gestoord. Prima anticipatie van beide. “ … dit is de werkelijkheid, telefoons gaan af …”. De interactie met de zaal is goed geregeld. We krijgen vragen van hen, meedoen in dit taalspelletje. Soms met delicate vragen waar je liever niet op antwoord. Bruno tegen een mevrouw in het publiek. “ je hoeft niet te antwoorden “. Over een kind. Want een kind is alles voor een ouder. Aborteren, vermoorden … niet laten uitgroeien tot een moordenaar,… Enkel licht schudden met hoofd was de reactie op deze ongemakkelijke vraag.

Karma, de fysieke wereld en de zwaartekracht werden ook op de korrel genomen. Ook Descartes’ uitspraak uit 1644 : – Je pense donc je suis -. Gegoochel met de woorden pense, suis,… de citaat ontleed tot op de letter. Peter had het zelfs over een meisje die ooit zei, “ … de steden denken niet, … maar ze bestaan toch ook ? ” . Joris kreeg het soms op zijn heupen, zoals toen hij zei “ … wie is de ik die moet gaan pissen, … pis dan man “. Het gefilosofeer van Bernard kotsbeu.

Op een bepaald moment : Bernard : “ … Joris is weer kwaad,… zullen we effe …”, richting publiek. Een rummikub spel, zonder zichtbare stenen, leidde tot een ruzie. Joris verdwijnt, hij had niet gewonnen.

Bernard alleen op het podium, een waterval van woorden en uitlatingen. Het Vaticaan, het geloof,… op de korrel nemend. Het Vaticaan met zijn grote bankrekening. Het geloof, zelfs i.v.m. ons geld, een briefje van 50 euro is geen vijftig euro waard, het kost slechts 8.5 euro om er één te maken of was het amper 85 cent. Je zou er de draad bij kwijtraken met alles wat ze aankaartten. Geloof en waarheden.

Weerstandsgevoel, de stoffen in en uit onze lichamen, fysiek tegenover wetenschap. “ Wij zijn data verwerkende systemen die algoritmen afdraaien ( die DNA verwerken ) “. “ Zo had je niet van jezelf gedacht “. Zelfs Hitler en de Duitsers kwamen even ter sprake, idioten, … maar de Duitsers zijn geen idioten, was de uiteindelijke conclusie. Ze hadden Hitler blindelings gevolgd.

Joris vervoegd hem weer, “ … is ’t privéles ? “. “ ’t is hier net een poppenkast “. De zaal schaarde zich achter Bernard, toen hij iets meer wilde weten wat hij allemaal had gezegd.

Plots begint Bernard te zingen : “ …lalala-lala-la, lalal, la,lala,…”. “Durf je niet, of hou je niet van zingen ? “, zegt hij tegen Joris. Joris begint stilletjes, aarzelend te zingen, lala,lala,la, … “ Voila, … contrapunt…” zegt Bernard.

“ Wat moet ik in feite doen om je te laten zwijgen man, met al je getetter “. “ Een dweil in je mond steken,…”.

Opnieuw komt het rood ter sprake. Peter beschrijft in geuren en kleuren het onderzoek naar kak, … darmkanker.  We zien het bijna voor ons daar neerliggen op een soort turntoestel. Joris : “ …een klimrek ?”, “ Nee, … een bok “ zegt Bernard. Met een camera in je gat.

Bruno is de chips aan het vegen, … uitgezaaid en nog 6 weken, … hij wordt kwaad. Intussen nog alles doend om miljoenen te verdienen. Als je 200 miljoen hebt, kan je er 800 bij lenen, dat is dan een miljard. Kan een trustfond oprichten. “ … je hebt er al 34, is dat dan niet genoeg ? “ zegt Bernard. Terwijl hij kwaad werd, een accidentje, het vuilblik schiet los en zoeft richting eerste rijen toeschouwers. Even ongemakkelijk. “ … stop met zagen, er komen nog ongelukken van “ tegen Bernard en “ … heb je je pijn gedaan ? “, en tegen één van de aanwezigen. “ Nee, … mag ik het dan terug “.

De psyche van de mens, het ik-zijn, het ik-besef, kwam tot uiting tijdens alle onderwerpen die ze aangekaart hadden. Vertellend, filosoferend met taal als hoofdrol.

Een laatste zucht, Joris verdwijnt van het podium, Bernard vervalt terug in zijn wiskundige uiteenzetting, de cirkel is rond … en een hond op het toneel. “ Joris ? “.

Een denderend applaus, meermaals terugkerend.  Spelen met taal, delicate onderwerpen. Theoriën en veronderstellingen. Soms filosoferen om te filosoferen. Maar toch met een vleugje humor doordrenkt. Beide acteurs slaagden er in om het publiek anderhalf uur te boeien. ‘ Niet Doen ! ‘ zal nog diverse zalen vol bewondering achterlaten.

Alles startte tijdens de opnames van ‘ Den elfde van de elfde ‘, waar beide elkaar leerden kennen. Twee Louis d’ Or winnaars, een prestigieuze Nederlandse acteursprijs. Bruno mocht deze verleden jaar ontvangen, twintig jaar na Peter. Weinig Vlamingen hebben deze eer al gehad. Bruno vroeg aan Peter om een tekst te schrijven en een dialoog met levensvragen was het resultaat.

 

 

Bagaar, Toneelhuis / Arsenaal – Brugge –

Een samenwerking van Het Toneelhuis en Arsenaal / Lazarus resulteerde tot het stuk ‘ Bagaar ‘, gebaseerd op de film Coup de Torchon van Bernard Tavernier. Deze meer dan twee uur durende film werd op toneel een schitterend staaltje van menselijk verval. Een stagiaire van Het Toneelhuis leidde ons, dinsdag 7 mei 2019, in.  De samenwerking van de twee huizen, het origineel verhaal zoals we het kennen van de film en het boek – Pop.1280 – van Jim Thompson die Tavernier als basis voor zijn film had gebruikt.

Anderhalf uur vertoefden we op een eiland ergens naast een continent met een samenleving die op drift was geslagen, een politieagent, drie vrouwen, een zwakbegaafde, een kolonel, een louche figuur, … en immigranten.  Een duistere zwarte komedie die nauw betrekking had op onze samenleving. De zeven acteurs, diverse rollen spelend, waren elk op hun beurt schitterend in hun karakters. Een idioot blijkt toch niet zo’n idioot te zijn en een imbeciel is soms verre van een imbeciel.

Een staande ovatie viel hen dan ook te beurt,  meermaals werden ze terug het podium opgeroepen onder luid applaus.

Lena Agten, stagiaire bij Het Toneelhuis verzorgde om 19.15 uur de inleiding in de foyer, een kleine zestig aanwezigen waren aandachtige luisteraars bij haar presentatie over het toneelstuk ‘ Bagaar ‘. Ze startte met een quote van dramaturg Erwin Jans.

Over Tavernier, schrijver Thompson, .. de psyche, een fabel, corruptie, onrechtvaardigheid en kritiek op de mythe van de samenleving. Een lange en zware quote. “ Dat was het zware stuk “ , zei ze, “ Nu iets luchtigers “. “ De samenwerking ( Toneelhuis / Lazarus ) mag reeds bijzonder genoemd worden, op het einde van mijn inleiding iets meer hierover “. “ Bagaar is een Vlaams woord voor ruzie, … hoe spreken jullie het hier uit ? ” vroeg ze. Hier en daar werd er op gereageerd, ze probeerde het na te zeggen, ja, West Vlaams is nog steeds een apart taaltje.

“ Nu iets meer over het verhaal. ‘ Bagaar ‘, is gebaseerd op de film van Bertrand Tavernier ‘ Coup de Torchon ‘ en deze klassieker was gebaseerd op het boek, daterend van 1964, van de Amerikaanse misdaadauteur Jim Thompson. Zijn reflectie op goed en kwaad, de moraal van de samenleving. Een heel scherpe analyse. Zijn roman – Pop. 1280 – speelt zich af ergens in een zuiderse staat van de USA. Een klein racistisch dorpje met 1280 inwoners. De sheriff ligt er liever te dutten dan de wet te handhaven. De dorpelingen willen niet dat hij de wet toepast. Ik verleid de mensen ertoe om hun ware gedaante te tonen,… om ze dan op hun kloten te geven. Coup de Torchon betekent letterlijk een slag van een natte dweil. Het verhaal speelt zich af in een niet nadergenoemde kolonie, juist voor het uitbreken van WO II. Corruptie en eigenbelang hebben alles ontwricht in de samenleving,… in het gezin. Het stuk ‘Bagaar ‘ leunt hier zeer dicht bij aan, het script van de film. Bepaalde scenes en personages werden geschrapt uit het toneelstuk ( en iets bijgevoegd, meer naar onze tijdsgeest en ook de zwarte humor eigen aan Lazarus ). Een film van 128 minuten werd zo teruggebracht naar anderhalf uur. De makers wilden het ook niet laten afspelen in de USA of in een kolonie. Bagaar speelt zich hier af op een niet nader genoemd eiland naast een niet nader genoemd continent. Je zou kunnen zeggen Europa, het trekt erop … een abstracte fabel. Nog even iets over het stuk, een kamp op een eiland. Lucien, zijn vrouw,  zijn minnares  en de lerares, … een synthetische ontwikkeling.  Hij is een flik, …een man die in feite een loser is, maar langzamerhand leert,… eerst sympathie …maar hij leidt ons naar een diepe duisternis. Tevens is hij een outsider,… een beetje paradoxaal … Hij heeft zijn medeburgers lang kunnen observeren en nu doorziet hij de hypocrisie van de mensen. Hij houdt ze een morele spiegel voor, ziet zichzelf als een soort wraakengel. Moreel is hij echter even rot maar hij legt zijn omgeving bloot. Herkenbare geluiden ,… het afbeelden van de vluchtelingen. Een bepaalde vorm, ik zal ze niet verklappen, je zal het wel zien. Om te eindigen nog even iets over die samenwerking. Guy Cassiers en Lazarus, Guy is al enige tijd bezig met de psyche van de mens in zijn stukken …de menselijke donkerte. ( cfr. zijn vertoningen , Caligula, De welwillenden, Le sec et l’humide, Grensgeval, Het lied van Jeanne en Gilles.. ) Het ligt wel niet voor de hand, Guy een regisseur die strikt omlijnt werkt, hij houdt van precisie en het collectief Lazarus ( heel letterlijk), Bij hen kan en mag iedereen zeggen wat ze willen doen. Iedereen uit zijn mening, voorstellen, dus …ongezouten hun zegje over spel ( regie ), decor, kostuums, muziek, belichting,… Ze hebben nooit met een regisseur samengewerkt ( – dit vind ikzelf dan ook hun sterkte – ). Aan jullie om te zien om ze de juiste balans gevonden hebben “.

Personages en enkele fragmenten uit het stuk die typerend zijn voor de sfeer :

Lucien, de sheriff — Koen De Graeve, Huguette , echtgenote Lucien — Katelijne Damen, Rose en reportster — Charlotte Vandermeersch,  Nono,  schoonbroer,imbeciel en dokter — Joris Van den Brande, Kolonel en collega flik ( in tv scherm ) — Günther Lesage, Lerares — Marianne Loots, Tom Shilton  en adjudant van de kolonel — Ryszard Turbiasz.

 

 

Luciens vrouw : “ … je zal toch eens naar de kapper moeten gaan, je lijkt wel een mammoet “. De blinde die uit het raam pist …of de klootzak die zegt dat het raam de wc is. Een uitspraak van de kolonel : “… wie niet vraagt blijft maagd “.

Eindelijk eens iemand die de kindjes ‘ dysenterie ‘ kan leren spellen. Lerares : “ …is het hier zo erg. “ Ik roep – Allez ! Circulez ! “, Lucien tegen de lerares. Dit over immigranten, vluchters genoemd, in het kamp. Lucien tegen de kolonel : “ … hij is mijn schoonbroer, er zijn een beetje kosten aan …”. Dit na de reactie van de kolonel die zijn vrouw en haar broer gadesloeg. Ze foefelt met ..de imbeciel,( maar wel met de nodige vraagtekens ), haar hand op zijn kruis, zijn hand op haar borst, vagina ?.

Ook gebruik van stroboscopisch licht, … allen achteraan naast elkaar spelend op een blaasinstrument … het klinkt als een soort reveille …de tune van 20th Century Fox, ( bedoeling ?, een voorbode ? ). Een tv ploeg op het eiland, een reportster interviewt o.a. Lucien over het leven op het eiland en de nakende verkiezingen.  Een idioot interview in gebrekkig Engels. Het conflict met Tom Shilton, een onrustzaaier ,…wanneer wordt hij gearresteerd  ?, ..hij is de sukkel (- echtgenoot van Rose, de minnares van Lucien ).

Ze zingen , een liedje ( Jules De Corte 1956 ), “ …waarom zijn de zeeën zo diep,… en ze zijn al zolang onderweg naar de vrede toe,.. waarom zijn de mensen zo moe…”. Even een rustig nadenkmoment.

“ Hou uw huisdier aan de lijn “ zegt de lerares tegen Huguette ( over de imbeciel ) de vrouw van Lucien, “ …hij stond plots in mijn keuken toen ik onder de douche stond,… stond met zijn broek op zijn enkels “.

Een lijk, … In tv …Jarvis ( ? ), de collega flik ? “ If you sniff on the shit … you go down “.

Ryszard Turbiasz ( rol Shilton ), staat enorm lang onbeweeglijk stil, neergeschoten ( een sterk staaltje concentratie, met het geweer in de hand). Hoe kan een dode iemand doodschieten ? Eén wapen, twee doden Shilton en Jarvis ( ? ), vraagtekens, maar de dokter trekt zijn conclusie.

En een paal is een debiel ding, …

Diverse geluidseffecten zorgden tevens voor de nodige sfeer in het verhaal, het podium enger gemaakt door twee metalen constructie ( tralies ? ), en een houten kist en een tv toestel

vormden belangrijke attributen in het spel. Guy en Lazarus zijn er samen in geslaagd om dit verhaal op eigen wijze over te brengen op toneel en dit ook dankzij de sterke vertolkingen  van de cast.

 

Red Rock Rally 2019 – Brugge –

Red Rock Rally vierde woensdag zijn 25^ste editie in het Astridpark dat goed was vol gelopen. Niet zonnig, maar toch een ideaal weertje om te genieten van de rally en het hoofdprogramma. Het was ook het afscheid van de twee presentators die jaren aan een stuk meegeschreven hebben aan de geschiedenis van dit festival. De volgende editie van RRR zal het zonder de ludieke teksten van het koppel Peter Roose en Paul Schrijvers moeten doen. Jarenlang werden we verwend op taal- en kleding niveau. De artiesten konden op geen betere intro terugblikken. Komisch, ironisch, carnavalesk, boertig, sexy, gewaagd, … we hebben het allemaal gehoord en gezien. Een enorme leegte zal ingevuld moeten worden, een bravoure stukje voor de opvolger(s).

Zoals Paul zei was het ook de eerste maal in het bestaan dat er een groep meedeed met Nederlandstalige teksten, en afkomstig van Brugge. Maanbar deed het, de dubbel net als vroeger op de dag KV Mechelen de beker afsnoepte van AA Gent op de Heizel. Jury en publiek kozen hen als winnaar.  De cheque van 500 euro, studiotijd in The Jamm en de nieuw ontworpen RRR Trofee, gemaakt door de leerlingen van het Go! Atheneum Eureka uit Torhout.

De Cactus Award, dat een plaatsje geeft als support act op één van de Cactus-optredens ging naar de vervanger van Moody Mae.  Luttele dagen voor 1 Mei hadden deze afgezegd en werden vervangen door Ventilateur. Lachend hadden ze om 13.00 het festival afgetrapt  en na een uitstekende muzikale set wonnen deze drie jongelingen uren later de prijs van het Cactus Muziekcentrum.

Peter en Paul werden later op de avond nog in de bloemetjes en cadeaus gezet, ietwat beduusd, maar ook enorm verrast.  En David Galle, de Vlaamse stand-upcomedian, vervoegde zich op het podium, hun opvolger, hij kreeg de twee microfoons aangereikt om de editie 2020 te presenteren.

Verslag en foto’s van de jubileum editie volgen binnenkort.

Meikever neuken en de kloten van Jacqueline, … de 25^ste editie op traditionele wijze ingezet door Peter Roose onder goedkeurend geknik van Paul Schrijvers.

Geen Moody Mae uit Leuven, wegens bepaalde omstandigheden afgezegd. Luttele dagen voor aanvang. Er werd dan vlug in de pot van de reservebank getast en de Brugse groep ‘ Ventilateur ‘ mocht het speelveld opdraven.  We laten de hilariteit achterwege want er waren nog geen reacties van club supporters op de bekerfinale. Ventilateur met de Brugse gitarist Daan Soenens en de Brugse bassist Jasper Hollevoet hadden een Gentse drummer in hun band. Een volledig instrumentale set met psychedelische en flower power invloeden in hun jazzy rock dat de typische zweverige space sounscape gaf.

 Enkel de eerste gepubliceerde foto van een wormgat ontbrak achter hen om die sound een apart cachet te geven. De drummer dirigeerde en Jasper en Daan namen ons mee op een sublieme ruimte trip. “ Wij zijn Ventilateur, we hebben maar een halfuurtje, … dus we moeten een beetje voortdoen “, zei Daan. “… ons volgend nummer is ‘ Jacqueline ‘. Deze jonge twintigers konden nog niet echt rekenen op de grote massa,

maar bewezen dat ze veel in hun mars hadden en werden later op de avond dan ook beloont met een trofee.

Even in de backstage, Huurwoordenaar Paul niet te bespeuren, maar toch Peter even, in between cloth changing, kunnen spreken. Ja, we stoppen ermee na deze editie. Het was aangenaam maar stoppen terzelfdertijd met The Van Jets. Het doet wel iets, maar ik ben bijna zestig, een mooie tijd om te stoppen en Paul draait rond de vijvenzestig als ik het niet mis heb. In de beginjaren zelfs nog even jurylid geweest. En toen ik samen met Paul de presentatie verzorgde had mijn moeder altijd commentaar op de kledij. Vanaf nu verdwijnt dit in de kast, wat ik volgend jaar hier zal doen, … ? Iemand roept : “ Barman, …”. Op het podium zullen we hen wellicht niet meer zien maar verdwijnen uit de RRR zal nog zeker niet voor de volgende jaren zijn.

Tijd voor de tweede groep, Paul had het over no point of return, …  ze hebben de buxus mot verjaagd en de Japanners speelden ook een rolletje in zijn intro. Alle goeie dingen bestaan uit drie, ik laat Spitfire op jullie los. De Antwerpse groep startte met een vrouwelijke off screen stem. Rory, Luca en Bart vlogen er onmiddellijk in, Foo Fighters hoog in het vaandel dragend. Naam hadden ze al met hun muziek voor de ‘ Crimi Clowns ‘. Podium presence was hen niet vreemd, groove rock vloog over het Astridpark.

Ademen was niet aan de orde. De Zero’s ( gitaren en drum ) beukten en ook ‘ The Train ‘ weer met intro off screen stem deed het park wakker schieten, de rally was gestart. De jacht was open. Zelfs al klonk het bekend in de oren, recht voor de raap rockend, ze eigenden zich toch een plaatsje toe in de eindstand. Maanbar zou sterk uit de steigers moeten komen.

En spelend voor een thuispubliek, het cultuurcentrum heeft hen uit het Stil Ende gehaald. “ Spits de oren, sta paraat, …”. “ Goeiemiddag allemaal, … ga je blijven zitten ? “. “ Heb je er zin in ..”. Maanbar toonde vanmiddag waarom ze een plaats op de troon naast Buurman, Yevgueni en Het Zesde Metaal mogen innemen. Dicky, Kris, David ( ? waar was hij, want de bassnaren werden door een vrouw bespeeld ) en Tom.

Het leven in de stad, relaties, teksten met inhoud. Gezongen met fijne aangename stem en tevens een apart charisma van de frontman. Sterke gitarist die de sound eigen maakt en zo geen kopie van voornoemde bands. “ … een profeet, een unicum, een nieuwe keizer van Japan, … “, Paul S. nam een serieuze versnelling om hen voor te stellen. Maar hun song ‘ Brussel ‘ mag gerust naast Raymonds  ‘ Brussels By Night ‘ staan. Brugge heeft er weer een excellente band bij, en in onze moedertaal.

“ … ze verlangen zich hartstochtelijk voort te planten, .. nu is het tijd om zich bloot te geven,… “. Ook The Black Gasoline gebruikte off screen stem in hun intro’s, … een nieuwe tendens ?

Dopamine ?, zweven doorheen de set. Het publiek een heerlijk gevoel gevend, een energieke set met een aparte frontman. Stil, rustig en toch vol explosiviteit. Geruggesteund door enkele straffe muzikanten.

‘ Tease Me ‘ een stevig nummer, maar de song met mondharmonica

( geen idee titel ) toonde dat ze geen ééndagsvliegen zijn en misschien gaan ze lopen met een prijs, deze Kortrijkse bende jongeren. “ … Quickie mag jaloers zijn op zijn stadsgenoten … “ zei Paul nog.

Yokan sloot de rally af. Yokan, met een sterk vocale zanger en Tibor is uiterlijk de ideale schoonzoon,  ze zorgden voor een mooie afsluiter van deze 25 ste rally.

Aparte muzikale twists, enkele sterke nummers. Een volle harde melodieuze sound met heerlijke stem.

‘ Hold On ‘, maar zeker nu nog niet. Gent mag trots zijn op deze bende.

Peter en Paul riepen de jury naar de backstage,

… Daphne Rosseel, de vintage groupie, Noël, zijne eminence grise, Sam Claeys, ne rooie zebra, SVV, de onvolprezen rockkenner en alle andere, Bart, Bregt, Hazy, Felix, Gino, Leander en Mike. Barbara Roose mocht de juryprijs uitreiken, deze ging naar Maanbar, voor Ventilateur en Yokan.

“ … prachtige songs, gewaagde teksten …”, waren enkele woorden die Maanbar omschreven. Zanger en gitarist namen de trofee in ontvangst, bassiste er niet bij ?, de drummer, Kris, was na het optreden onmiddellijk huiswaarts gereden.

Naar zijn moeder die op sterven lag. Ambiance en sfeer op een podium, maar privé een enorme last meedragen. Artiesten doen soms alles voor hun publiek, zij amuseren zich, genieten, … maar weten soms niet hoe zwaar bepaalde muzikanten het hebben tijdens één of ander optreden. The show must go on, … maar er is ook nog een leven naast het podium. De prijs van het publiek, de U-prijs ging naar, opnieuw Maanbar

als winnaar. Maar De cactusprijs ging niet naar hen maar naar de vervangende Brugse band Ventilateur. Tom Willems

riep hen als winnaar uit, nu afwachten van welke artiest zij het voorprogramma mogen verzorgen.

Rhea  uit Gent opende het hoofdprogramma met stevige gitaarrock. Gitarist krullebol Guillaume Lamont  en zanger Jorge Van De Sande  kort op elkaar inspelend. Samen met drummer Dajo Vlaeminckx , de immer rustige ( zijn snaren niet ) bassist Matthijs Machtelinckx  en gitarist / keys  Hannes Cuyvers bewezen ze hoe sterk ze in die drie jaar na De Nieuwe Lichting geëvolueerd waren. Tijd voor de grote doorbraak en ook Europa zal binnenkort dit vijftal in de armen sluiten na hun tournee laatsleden, nu de lp een feit is na enkele singeltjes.

“ De nieuwe single ‘ Sleepwalking “ is een ijzersterke song, maar vanavond startten ze met ‘ Silver Lines ‘ en ‘Baby I’m Sorry ‘ van hun EP – Lust for Blood -. Vettig, recht voor de raap met stevige riffs en drumpartijen, en sterke songs met krachtige stem.  Ook ‘ 99 Problems ‘ na ‘ Tell Me Now ‘ is zeker niet te versmaden. Het hoeven niet altijd Foo Fighters of Artic Monkeys te zijn, ook wij hebben er rondlopen en het Astridpark, na enkele passages in de AB viel voor deze band.

De soundcheck van Hypochristmutreefuzz, klinkt net als een weggelopen Grindle of Christmas maar heeft een geheel andere betekenis , liep ietwat uit. Enkele technische probleempjes, maar éénmaal die verholpen waren kregen we met ‘ Vampires ‘, ‘ Weaving ‘, ‘ The Spitter ‘, … de geschifte, noiserock eigen aan dit vijftal. Met een zeer fysieke drummer ( Elias )  zijdelings op het podium en de krijsende stem van Ramses Van den Eede ( zoon van Peter ) , werden we bijna weggeblazen door een ijzersterke geschifte sound. Maar toch zeer melodieus en nu en dan zelfs neigend naar iets rustigere popinvloeden. Niet in een kastje te stoppen.

En wat er ook van geruchten de ronde deden over hen, ze zijn even geflipt als hun muziek. Ze willen het publiek een stevige set geven en een heerlijk avondje. En ja, een soundcheck kan soms eens uitlopen, … maar het moet goed zijn en het publiek moet kunnen losgaan.  Met hun energieke set hebben ze vanavond weer tal van fans erbij gekregen. De Beloften, Humo, De Nieuwe Lichting, StuBru en zelfs de UK waren al voor hen gevallen, en nu wij ook. Nadat hij ze aangekondigd had verliet Peter Roose het podium, en nog steeds hoorbaar in de microfoon : “ Hypochristmutreefuzz, Hypochristmu…, Hypochrist …, Hypochristmutreefuzz “ herhalend.

Net als vroeger de oudere generatie met – supercalifragilesticexpialidocius ( cfr. Mary Poppins )-. Herhalen tot je het zonder moeite kan uitspreken, en de muziek vergeet je ook niet. Opnieuw een stevige band op deze jubileum editie.

Tussendoor werden Peter en Paul overladen met felicitaties en geschenken voor hun jarenlange presentatie die even geschift is ( was ) als Hypochrist … Nog twee aankondigingen en het illustere duo dat 15 jaar samen op dit podium had gestaan en de RRR een apart cachet meegaf is verleden tijd.  David Galle nam even één van de micro’s vast en testte al even, indien geen goeie teksten kan hij nog altijd even de twee oudjes ( knipoog ) opzoeken in hun rustoord en raad vragen. Intussen was het Astridpark goed volgelopen want grassprietjes waren vooraan niet echt meer te bespeuren. 

De grote massa was er voor het afscheid van The Van Jets, maar eerst nog Sons, De Nieuwe Lichting was dit jaar goed vertegenwoordigd.  Pshyhedelisch, garage rock, punk, hard gitaarwerk, bonkende drum.  Hard rechtdoor ‘ Naughty ‘, ‘ I Need a Gun ‘, ‘ Ricochet ‘, … up tempo gitaarwerk, rauw met een zeer sterke eigen sound. Steek de gratis oordopjes maar in, het verzacht maar na hun verschijning vanavond zullen je trommelvliezen nog wel even natrillen.

Een generale repetitie, nee een generale excellente set die vrijdag ook de AB zal doen daveren. Niet voor niets waren deze Antwerpenaars

( Robin, Jens, Arno en Thomas ) winnaar in 2018 van De Nieuwe Lichting.

Een groot halfuur konden we onze trommelvliezen weer bijregelen voor The Van Jets hun afscheid vieren op het podium van de RRR editie 25.

In 2004 hadden zij hier nog de RRR trofee gewonnen, om nadien 15 jaar lang aan de top te staan in onze muziekscene. Johannes zei het ook : “ … 15 jaar geleden op de Burg, …jullie waren nog niet geboren, wij toen broekventjes speelden er “.  Maar ook de ouderen die hen vanaf de beginjaren kenden waren er, niet te missen en … jammer dat ze het stilleggen. We zullen het moeten stellen met hun 5 lp’s en diverse singels, thuis op de draaitafel.

Zaterdag 1 mei 2004 , 10 jaar Red Rock Rally. Strijden voor de RRR Trofee : 13.00 – The Van Jets ( Oostende ), 14.00 – Red Light District, 15.00 – Yellow Teeth, 16.00  -Vita Brevis en om 17.00 – XX. ” Hey hey, My my, Rock & Roll will never die “. The Van Jets wonnen, en hadden dat jaar ook de Humo’s Rock rally gewonnen in zaal De Zwerver te Leffinge. Tijd om enkele podia aan te doen die speciale momenten in hun carrière waren. Voor ze hun gitaren in de kist opbergen op 31 oktober in de AB sluiten ze hier vanavond af. Johannes Verschaeve , Michaël Verschaeve , broer, Fredrik Tampere  en Wolfgang Vanwymeersch  hebben ons 15 jaar heerlijke muziek gebracht, een variatie aan songs. Ieder elpee ademde een andere sfeer uit, sommige fans haakten af. Het is niet dat meer, maar andere fans kwamen er dan weer bij. Duizendpoten in hun stijl en ook de soms gekke of vreemde outfits kenmerkten hen. Zelfs jezelf in het rood verven, dat zou hier vanavond zeker gepast hebben en de sossen zouden hier compleet uit de bol gegaan zijn. Maar het bleef met zijn onafscheidelijke rooie schoenen. ‘ Who Does ‘ een allerlaatste single, een laatste cadeautje aan de fans wereldwijd. ‘ The Future ‘, ‘ Danger Zone ‘, ‘ Day on Clouds ‘, ‘Ready Made Wild Life ‘, een kleine greep uit hun pareltjes.

Verspreid voor het podium opeen geplakt van links tot rechts genoten de fans van hun sublieme set.  Johannes liet zich zelf mee drijven over honderden armen. De golven van Oostende lagen in Brugge en hij deinde erover. Een afsluiter de 25 ste editie waardig. Een unicum in de Belgische rock scene met stevige live shows (  2018 was hun afscheid op Kneistival, een stevige set maar nog niet echt sprake over stoppen toen ) nam voorgoed afscheid. Met een heerlijke lichtshow

op het podium in hartje Brugge.