Red Rock Rally vierde woensdag zijn 25ste editie in het Astridpark dat goed was vol gelopen. Niet zonnig, maar toch een ideaal weertje om te genieten van de rally en het hoofdprogramma. Het was ook het afscheid van de twee presentators die jaren aan een stuk meegeschreven hebben aan de geschiedenis van dit festival. De volgende editie van RRR zal het zonder de ludieke teksten van het koppel Peter Roose en Paul Schrijvers moeten doen. Jarenlang werden we verwend op taal- en kleding niveau. De artiesten konden op geen betere intro terugblikken. Komisch, ironisch, carnavalesk, boertig, sexy, gewaagd, … we hebben het allemaal gehoord en gezien. Een enorme leegte zal ingevuld moeten worden, een bravoure stukje voor de opvolger(s).
Zoals Paul zei was het ook de eerste maal in het bestaan dat er een groep meedeed met Nederlandstalige teksten, en afkomstig van Brugge. Maanbar deed het, de dubbel net als vroeger op de dag KV Mechelen de beker afsnoepte van AA Gent op de Heizel. Jury en publiek kozen hen als winnaar.
De cheque van 500 euro, studiotijd in The Jamm en de nieuw ontworpen RRR Trofee, gemaakt door de leerlingen van het Go! Atheneum Eureka uit Torhout. 
De Cactus Award, dat een plaatsje geeft als support act op één van de Cactus-optredens ging naar de vervanger van Moody Mae.
Luttele dagen voor 1 Mei hadden deze afgezegd en werden vervangen door Ventilateur. Lachend hadden ze om 13.00 het festival afgetrapt
en na een uitstekende muzikale set wonnen deze drie jongelingen uren later de prijs van het Cactus Muziekcentrum.
Peter en Paul werden later op de avond nog in de bloemetjes en cadeaus gezet, ietwat beduusd, maar ook enorm verrast.
En David Galle, de Vlaamse stand-upcomedian, vervoegde zich op het podium, hun opvolger, hij kreeg de twee microfoons aangereikt om de editie 2020 te presenteren. 
Verslag en foto’s van de jubileum editie volgen binnenkort.
Meikever neuken en de kloten van Jacqueline, … de 25ste editie op traditionele wijze ingezet door Peter Roose
onder goedkeurend geknik van Paul Schrijvers.
Geen Moody Mae uit Leuven, wegens bepaalde omstandigheden afgezegd. Luttele dagen voor aanvang. Er werd dan vlug in de pot van de reservebank getast en de Brugse groep ‘ Ventilateur ‘ mocht het speelveld opdraven.
We laten de hilariteit achterwege want er waren nog geen reacties van club supporters op de bekerfinale. Ventilateur met de Brugse gitarist Daan Soenens en de Brugse bassist Jasper Hollevoet hadden een Gentse drummer in hun band. Een volledig instrumentale set met psychedelische en flower power invloeden in hun jazzy rock dat de typische zweverige space sounscape gaf.
Enkel de eerste gepubliceerde foto van een wormgat ontbrak achter hen om die sound een apart cachet te geven. De drummer dirigeerde en Jasper en Daan namen ons mee op een sublieme ruimte trip. “ Wij zijn Ventilateur, we hebben maar een halfuurtje, … dus we moeten een beetje voortdoen “, zei Daan. “… ons volgend nummer is ‘ Jacqueline ‘.
Deze jonge twintigers konden nog niet echt rekenen op de grote massa,
maar bewezen dat ze veel in hun mars hadden en werden later op de avond dan ook beloont met een trofee.
Even in de backstage, Huurwoordenaar Paul niet te bespeuren, maar toch Peter even, in between cloth changing, kunnen spreken. Ja, we stoppen ermee na deze editie. Het was aangenaam maar stoppen terzelfdertijd met The Van Jets. Het doet wel iets, maar ik ben bijna zestig, een mooie tijd om te stoppen en Paul draait rond de vijvenzestig als ik het niet mis heb. In de beginjaren zelfs nog even jurylid geweest. En toen ik samen met Paul de presentatie verzorgde had mijn moeder altijd commentaar op de kledij. Vanaf nu verdwijnt dit in de kast, wat ik volgend jaar hier zal doen, … ? Iemand roept : “ Barman, …”. Op het podium zullen we hen wellicht niet meer zien maar verdwijnen uit de RRR zal nog zeker niet voor de volgende jaren zijn.
Tijd voor de tweede groep, Paul had het over no point of return, …
ze hebben de buxus mot verjaagd en de Japanners speelden ook een rolletje in zijn intro. Alle goeie dingen bestaan uit drie, ik laat Spitfire op jullie los. De Antwerpse groep startte met een vrouwelijke off screen stem. Rory, Luca en Bart vlogen er onmiddellijk in, Foo Fighters hoog in het vaandel dragend.
Naam hadden ze al met hun muziek voor de ‘ Crimi Clowns ‘.
Podium presence was hen niet vreemd, groove rock vloog over het Astridpark.
Ademen was niet aan de orde. De Zero’s ( gitaren en drum ) beukten en ook ‘ The Train ‘ weer met intro off screen stem deed het park wakker schieten, de rally was gestart.
De jacht was open. Zelfs al klonk het bekend in de oren, recht voor de raap rockend, ze eigenden zich toch een plaatsje toe in de eindstand. Maanbar zou sterk uit de steigers moeten komen. 
En spelend voor een thuispubliek, het cultuurcentrum heeft hen uit het Stil Ende gehaald. “ Spits de oren, sta paraat, …”.
“ Goeiemiddag allemaal, … ga je blijven zitten ? “. “ Heb je er zin in ..”. Maanbar toonde vanmiddag waarom ze een plaats op de troon naast Buurman, Yevgueni en Het Zesde Metaal mogen innemen. Dicky, Kris, David ( ? waar was hij, want de bassnaren werden door een vrouw bespeeld ) en Tom.
Het leven in de stad, relaties, teksten met inhoud. Gezongen met fijne aangename stem en tevens een apart charisma van de frontman.
Sterke gitarist die de sound eigen maakt en zo geen kopie van voornoemde bands. “ … een profeet, een unicum, een nieuwe keizer van Japan, … “,
Paul S. nam een serieuze versnelling om hen voor te stellen. Maar hun song ‘ Brussel ‘ mag gerust naast Raymonds ‘ Brussels By Night ‘ staan. Brugge heeft er weer een excellente band bij, en in onze moedertaal.
“ … ze verlangen zich hartstochtelijk voort te planten, .. nu is het tijd om zich bloot te geven,… “. Ook The Black Gasoline gebruikte off screen stem in hun intro’s, … een nieuwe tendens ?
Dopamine ?, zweven doorheen de set. Het publiek een heerlijk gevoel gevend, een energieke set met een aparte frontman. Stil, rustig en toch vol explosiviteit. Geruggesteund door enkele straffe muzikanten.
‘ Tease Me ‘ een stevig nummer, maar de song met mondharmonica
( geen idee titel ) toonde dat ze geen ééndagsvliegen zijn en misschien gaan ze lopen met een prijs, deze Kortrijkse bende jongeren. “ … Quickie mag jaloers zijn op zijn stadsgenoten … “ zei Paul nog.
Yokan sloot de rally af. Yokan, met een sterk vocale zanger en Tibor is uiterlijk de ideale schoonzoon,
ze zorgden voor een mooie afsluiter van deze 25 ste rally.
Aparte muzikale twists, enkele sterke nummers. Een volle harde melodieuze sound met heerlijke stem.
‘ Hold On ‘, maar zeker nu nog niet.
Gent mag trots zijn op deze bende.
Peter en Paul
riepen de jury naar de backstage,
… Daphne Rosseel, de vintage groupie, Noël, zijne eminence grise, Sam Claeys, ne rooie zebra, SVV, de onvolprezen rockkenner en alle andere, Bart, Bregt, Hazy, Felix, Gino, Leander en Mike. Barbara Roose
mocht de juryprijs uitreiken, deze ging naar Maanbar, voor Ventilateur en Yokan.
“ … prachtige songs, gewaagde teksten …”, waren enkele woorden die Maanbar omschreven.
Zanger en gitarist namen de trofee in ontvangst, bassiste er niet bij ?, de drummer, Kris, was na het optreden onmiddellijk huiswaarts gereden.
Naar zijn moeder die op sterven lag. Ambiance en sfeer op een podium, maar privé een enorme last meedragen. Artiesten doen soms alles voor hun publiek, zij amuseren zich, genieten, … maar weten soms niet hoe zwaar bepaalde muzikanten het hebben tijdens één of ander optreden. The show must go on, … maar er is ook nog een leven naast het podium. De prijs van het publiek, de U-prijs ging naar, opnieuw Maanbar
als winnaar. Maar De cactusprijs ging niet naar hen maar naar de vervangende Brugse band Ventilateur. Tom Willems
riep hen als winnaar uit, nu afwachten van welke artiest zij het voorprogramma mogen verzorgen.
Rhea
uit Gent opende het hoofdprogramma met stevige gitaarrock. Gitarist krullebol Guillaume Lamont
en zanger Jorge Van De Sande
kort op elkaar inspelend. Samen met drummer Dajo Vlaeminckx
, de immer rustige ( zijn snaren niet ) bassist Matthijs Machtelinckx
en gitarist / keys
Hannes Cuyvers bewezen ze hoe sterk ze in die drie jaar na De Nieuwe Lichting geëvolueerd waren. Tijd voor de grote doorbraak en ook Europa zal binnenkort dit vijftal in de armen sluiten na hun tournee laatsleden, nu de lp een feit is na enkele singeltjes.
“ De nieuwe single ‘ Sleepwalking “ is een ijzersterke song, maar vanavond startten ze met ‘ Silver Lines ‘ en ‘Baby I’m Sorry ‘ van hun EP – Lust for Blood -. Vettig, recht voor de raap met stevige riffs en drumpartijen, en sterke songs met krachtige stem.
Ook ‘ 99 Problems ‘ na ‘ Tell Me Now ‘ is zeker niet te versmaden. Het hoeven niet altijd Foo Fighters of Artic Monkeys te zijn, ook wij hebben er rondlopen en het Astridpark, na enkele passages in de AB viel voor deze band.
De soundcheck van Hypochristmutreefuzz,
klinkt net als een weggelopen Grindle of Christmas maar heeft een geheel andere betekenis , liep ietwat uit. Enkele technische probleempjes, maar éénmaal die verholpen waren kregen we met ‘ Vampires ‘, ‘ Weaving ‘, ‘ The Spitter ‘, … de geschifte, noiserock eigen aan dit vijftal. Met een zeer fysieke drummer ( Elias )
zijdelings op het podium en de krijsende stem van Ramses Van den Eede ( zoon van Peter )
, werden we bijna weggeblazen door een ijzersterke geschifte sound. Maar toch zeer melodieus en nu en dan zelfs neigend naar iets rustigere popinvloeden. Niet in een kastje te stoppen.
En wat er ook van geruchten de ronde deden over hen, ze zijn even geflipt als hun muziek. Ze willen het publiek een stevige set geven en een heerlijk avondje. En ja, een soundcheck kan soms eens uitlopen, … maar het moet goed zijn en het publiek moet kunnen losgaan. 

Met hun energieke set hebben ze vanavond weer tal van fans erbij gekregen. De Beloften, Humo, De Nieuwe Lichting, StuBru en zelfs de UK waren al voor hen gevallen, en nu wij ook. Nadat hij ze aangekondigd had verliet Peter Roose het podium, en nog steeds hoorbaar in de microfoon : “ Hypochristmutreefuzz, Hypochristmu…, Hypochrist …, Hypochristmutreefuzz “ herhalend.
Net als vroeger de oudere generatie met – supercalifragilesticexpialidocius ( cfr. Mary Poppins )-. Herhalen tot je het zonder moeite kan uitspreken, en de muziek vergeet je ook niet. Opnieuw een stevige band op deze jubileum editie.
Tussendoor werden Peter en Paul overladen met felicitaties en geschenken voor hun jarenlange presentatie die even geschift is ( was ) als Hypochrist … Nog twee aankondigingen en het illustere duo dat 15 jaar samen op dit podium had gestaan en de RRR een apart cachet meegaf is verleden tijd.
David Galle nam even één van de micro’s vast en testte al even, indien geen goeie teksten kan hij nog altijd even de twee oudjes ( knipoog ) opzoeken in hun rustoord en raad vragen. Intussen was het Astridpark goed volgelopen want grassprietjes waren vooraan niet echt meer te bespeuren. 
De grote massa was er voor het afscheid van The Van Jets, maar eerst nog Sons, De Nieuwe Lichting was dit jaar goed vertegenwoordigd.
Pshyhedelisch, garage rock, punk, hard gitaarwerk, bonkende drum.
Hard rechtdoor ‘ Naughty ‘, ‘ I Need a Gun ‘, ‘ Ricochet ‘, … up tempo gitaarwerk, rauw met een zeer sterke eigen sound.
Steek de gratis oordopjes maar in, het verzacht maar na hun verschijning vanavond zullen je trommelvliezen nog wel even natrillen.
Een generale repetitie, nee een generale excellente set die vrijdag ook de AB zal doen daveren. Niet voor niets waren deze Antwerpenaars
( Robin, Jens, Arno en Thomas ) winnaar in 2018 van De Nieuwe Lichting. 
Een groot halfuur konden we onze trommelvliezen weer bijregelen voor The Van Jets hun afscheid vieren op het podium van de RRR editie 25.
In 2004 hadden zij hier nog de RRR trofee gewonnen, om nadien 15 jaar lang aan de top te staan in onze muziekscene. Johannes zei het ook : “ … 15 jaar geleden op de Burg, …jullie waren nog niet geboren, wij toen broekventjes speelden er “.
Maar ook de ouderen die hen vanaf de beginjaren kenden waren er, niet te missen en … jammer dat ze het stilleggen. We zullen het moeten stellen met hun 5 lp’s en diverse singels, thuis op de draaitafel.
Zaterdag 1 mei 2004 , 10 jaar Red Rock Rally. Strijden voor de RRR Trofee : 13.00 – The Van Jets ( Oostende ), 14.00 – Red Light District, 15.00 – Yellow Teeth, 16.00 -Vita Brevis en om 17.00 – XX. ” Hey hey, My my, Rock & Roll will never die “. The Van Jets wonnen, en hadden dat jaar ook de Humo’s Rock rally gewonnen in zaal De Zwerver te Leffinge. Tijd om enkele podia aan te doen die speciale momenten in hun carrière waren. Voor ze hun gitaren in de kist opbergen op 31 oktober in de AB sluiten ze hier vanavond af. Johannes Verschaeve
, Michaël Verschaeve
, broer, Fredrik Tampere
en Wolfgang Vanwymeersch
hebben ons 15 jaar heerlijke muziek gebracht, een variatie aan songs. Ieder elpee ademde een andere sfeer uit, sommige fans haakten af. Het is niet dat meer, maar andere fans kwamen er dan weer bij. Duizendpoten in hun stijl en ook de soms gekke of vreemde outfits kenmerkten hen. Zelfs jezelf in het rood verven, dat zou hier vanavond zeker gepast hebben en de sossen zouden hier compleet uit de bol gegaan zijn. Maar het bleef met zijn onafscheidelijke rooie schoenen.



‘ Who Does ‘ een allerlaatste single, een laatste cadeautje aan de fans wereldwijd. ‘ The Future ‘, ‘ Danger Zone ‘, ‘ Day on Clouds ‘, ‘Ready Made Wild Life ‘, een kleine greep uit hun pareltjes.
Verspreid voor het podium opeen geplakt van links tot rechts genoten de fans van hun sublieme set.
Johannes liet zich zelf mee drijven over honderden armen. De golven van Oostende lagen in Brugge en hij deinde erover. Een afsluiter de 25 ste editie waardig. Een unicum in de Belgische rock scene met stevige live shows ( 2018 was hun afscheid op Kneistival, een stevige set maar nog niet echt sprake over stoppen toen ) nam voorgoed afscheid. Met een heerlijke lichtshow
op het podium in hartje Brugge.