Oostende voor anker – Oostende 2019 –

Twintig jaar Oostende voor Anker, een jubileum editie.

Honderdduizenden hebben van 23 tot 26 Mei 2019 genoten, geproefd, en geroken van de geuren van gerookte zalm en haring vermengd met de frisse zeelucht.

Een dek onder de voeten voelend, touwwerk betastend, een tochtje op het water, zich onderdompelend in de geschiedenis van tal van boten. De Paaseilanden beter leren kennen aan boord van de Mercator. En genietend over het ganse parcours van zeemansliederen, Folk en Shanty muziek.

Of heb je meegedaan met garnaal pel wedstrijden, … secuur op de handen gekeken hoe je een vis fileert. Her en der rare figuren en vaartuigen tegengekomen uit Jules Vernes ‘ 20.000 mijlen onder de zee ‘. Of sloeg je een babbeltje met vissers die elke druppel in de oceaan kennen. Oostende voor Anker is altijd een belevenis voor jong en oud. En volgend jaar pakken ze het groots aan, de geest van Ensor zal dan alom aanwezig zijn.

Een impressie van zondag 26 Mei, dat je hebt meegemaakt of zin heeft om toch eens voor een dag in dat aparte wereldje te vertoeven. Noteer dan alvast 29 Mei tot 1 Juni 2020 in je agenda.

Genieten van The Hot Rats uit Kent op het Paulusplein. “ …daddi oh, daddi oh, …”, ‘ Whiskey in the Jar ‘, gevolgd door “ …a trojka ride in the plains…”. “ Katusha “. “ Sing along, … ay ay ay,…, it’s Russian for …I don’t know “. Doug Hudson, Ian Cutler en Scott Kirk opnieuw present, niet vanop een boot maar geankerd aan het Paulusplein met de zeilen in hun rug. Folk met elektrische viool in de hoofdrol, not the Wickerman sound but enjoyable dance touches.

De warme stem van Doug en de secure baslijnen van Scott nodigen echt uit tot een feestelijke dans voor het podium.

Het bleef tot genieten vanop de banken aan de tafels, slurpend aan een pint of bijtend in een snack. Twee muzikanten passeerden met hun korps, … ganzen …!

Iets verderop, een gouden voertuig tussenin de massa, net een Decap orgel op wielen. Nu en dan vuurspuwend, The Nautilus, een one man band. Arthur Van Popel laverend tussen de mensen met zijn technisch wondertje.

Na even heen en weer te rijden in de Kapellestraat een plekje opgezocht om te stoppen. Tijd voor een klein concertje. “ It Never Rains in Southern California “ luidde een medley van Albert Hammond in.

Even later vroeg hij wie er al eens in Parijs was geweest, hier en daar een ja. Een verhaaltje over een boerendochter in Parijs, de Tuileriën, de Sacre-Coeur,… Een pracht nummer van John Denver “ A Country Girl in Paris “. Albert, joviaal, amusant en een heerlijke stem hield de wandelaars in de straat tot stilstand om te genieten en mee te zingen. “ Even mijn toestel in Country versie zetten, …”.

“ Rolling Rolling Rawhide,… old country and western,… fire camp songs eindigend met “ A Boy Named Sue “ van Johnny Cash. Even later bijna onder de voet gelopen door twee strijdende zeepaardjes.

’ Hippocampus ‘, net twee gladiatoren kampend vanop hun strijdwagen.

Net voor aan boord te stappen van Lé Galion Andalucia demonstreerde de reddingshelikopter NH90, de vervanger van onze Sea King met een redding demonstratie. Vliegend, draaiend en duikend, zichtbaar boven het treinstation en de masten van de schepen.

Nog enkele beelden van het befaamde schip die voor de eerste maal voor anker ging in Oostende,

een replica van de schepen die onder de Spaanse kroon de Indische vloot vertegenwoordigde.

Een 51 meter lang bewapend koopvaardijschip.