juli | 2015 | stippypictures

Zaterdag 4 juli 2015 was de Burg het decor voor de 28 ste editie van Fedekam West Taptoe. Na het moeilijke jaar 2014 werd dit jaar besloten om de naam te veranderen in Taptoe Brugge. Ook werd gesleuteld aan de aanvangsuren. Maar voor de liefhebbers werd ook dit jaar een mooie affiche in elkaar gestopt. Met o.a. een thema die betrekking had op De Groote Oorlog.

De Koninklijke Fanfare uit Oostkamp “ De Eendracht “ opende rechtstaand met enkele nummers. Vervolgens zetten ze zich op hun stoeltjes en speelden nog tal van bekende nummers die op een hartelijk applaus onthaald werden. De beiaardhommage aan de betreurde Marc de Langhe zou op het einde van het programma gespeeld worden.

Tromgeroffel en alle ogen gericht op de zijkant waar het Nederlandse showkorps “ Wilhelmina “ de Burg betrad, met het nummer “ Yellow Mountains “. Hun Rock & Roll-show met tal van bekende hits oogste veel succes. Ook de typische Britse stempel : ”Quick march”, “ Band get ready “, “ Bye the center “, … die ze hanteerden kon op veel bijval rekenen. Strakke Engelse marsorde en dito uniforms. Wilhelmina bracht twee shows : “ Rock & Roll “ en “ Viva Las Vegas “. De nummers van Elvis swingden uit de pan en met enkele hits uit “ Grease “ werd zelfs hier en daar meegezongen in het publiek. Deze Amateurmuzikanten, met hoofdletter, kregen een donderend applaus voor hun excellente show. Figuren, muziek, alles werd perfect uitgevoerd.

Show en Marching band “ Da Capo “ uit Lisse startte hun eerste show in klederdracht kenmerkend voor hun Oosterburen. Veel herkenbare melodieën, “ Jetzt geht’s Los “,… in dit Duitse thema, we waanden ons ergens in de beboste bergen, … zelfs houthakkers ontbraken niet en ook een gezellig intiem dansje werd niet uit de weg gegaan. Met hun tweede show, nu in parade uniform zaten we ergens op bloemvelden, tussen de tulpen. “ We are Family “, ook zij mochten rekenen op enorm applaus van het redelijk talrijk publiek.

Het meeste applaus ging echter naar “ Drum Spirit “ uit ons eigenste België. De muziek, de drums, de choreografie en de aankleding zorgden voor een beklijvend optreden. We vertoefden in Vlaamse Velden, tussen ‘poppies’ en prikkeldraad, met op de achtergrond het geweld van De Groote Oorlog. Hier voortgebracht door stuwende en bonkende drums. Percussie en performance die getuigen van een groot professionalisme van deze jeugdige bende amateurs.

Last but not least : “ Willen Is Kunnen “ uit Oostende oftewel WIK. In donkerrood uniform en zwarte hoed hadden ze iets van notenkrakers. De show had als thema Walt Disney. De presentator gaf een mooie inleiding : “ … 34 soldaatjes worden opgekrikt en brengen jullie naar de wondere wereld van Arabian Nights, Pocahontas,… “ De Disney Fantasy “ was dan ook een lust voor het oog.

Het einde brak aan, alle korpsen marcheerden de Burg op, namen hun plaatsen in en “ Auld Lang Syne “ werd door de beiaard gespeeld, de hommage. Nog “ De Vlaamse Leeuw “ die uit volle borst werd meegezongen en na de nodige dankbetuigingen, en herinneringsgeschenken ( Miss Coast mocht hiervoor opdraven ) zat deze voortreffelijke editie erop.

24 juni, mijn verjaardag … de radio speelt terwijl ik bezig ben met verslagen en foto’s van de voorbije optredens. Plots een droevig bericht. Thé lau is overleden. Het was te verwachten dat we dit op een bepaald moment zouden horen.

Net op die dag en ook omdat ik Thé al ettelijke jaren kende, de backstage tête a têtes. Babbelend over alledaagse dingen. Jaren geleden de toestemming gekregen om “ Iedereen is Van de Wereld “ te mogen coveren met onze toenmalige groep. We hebben er enorm veel succes mee gehad en één van onze bandleden heeft nog steeds dit nummer op zijn setlist staan.

De nummers van The Scene blijven voor altijd in ons hoofd rocken, de rauwe stem van Thé zullen we nooit vergeten. The kwam ook graag naar Brugge, en het publiek was altijd zeer voltallig aanwezig op zijn optredens. Mijn medeleven aan de bandleden, en vooral aan Jeroen die ik het best kende.

Mijn herinnering aan Thé, enkele beelden, uit Brugge. Eén van deze beelden heeft lange tijd de muur van het Antwerps fotomuseum gesierd tijdens de expositie “ Faces – Portraits “. Dit was Thé in al zijn kracht, en dit heeft hij blijven doen tot hij er een einde aan maakte. Het was genoeg, nog veel kunnen verwezenlijken, nog vele fans kunnen laten genieten van zijn onsterfelijke nummers. Blauw, Blauw, Blauw, dat is jouw hemel. Rauw, Hees en teder zullen we je Samen nooit vergeten. Nederlandstalige rock ( ? ), en enkele Engelstalige nummers ( wat velen niet weten ) blijven voor eeuwig bestaan op scene.