Donderdag 23 juli 2015, dag 5 van Kneistival, Radio Feelgood kon reeds rekenen op veel volk toen ze hun gezellige sfeermuziek, en gadgets … strandballen, petjes en parachutes de put injoegen. Had het soms iets te maken met het optreden van The Levellers ?
Cajun Moon, de bekende Brugse covergroep, opende. Covergroep met grote hoofdletter, ja ze speelden covers van B.Dylan, CCR, John Fogerty, Sheryll Crow, J.J. Cale,…
Maar dit waren een stel topmuzikanten, een rauwe passende zang en een excellente backing van twee zusjes. Cajun Moon had The Cappaert Sisters in hun rangen gesloten. Studiomuzikanten, professionals, alom gekend van de diverse groepen waar ze hun stempel op hebben gedrukt. Een cafébaas ( Joey’s Café te Brugge ) die meer kan dan pintjes tappen, zijn gitaarspel en zijn rauwe hese stem die dat extra cachet geven aan deze Amerikaanse rootssongs en twee zussen die vandaag een meerwaarde gaven aan de ettelijke succesvolle optredens her en der van Cayun Moon. Johan Stevens aka Stevie- zang en gitaar, de heerlijke toetsen en accordeonklanken van Gunther Callewaert, Filip Bollaert, ja deze van Radio Guga, krijsende gitaar en zang. Een bassist zonder beweging, maar zijn vingers beroeren de snaren op zo’n sublieme manier als geen ander, Carlo Van Belleghem. Extra zang en gitaarpartijen van Hannes Maertens, een talent die niet met een bepaalde groep wordt geassocieerd maar over een goede stem en apart gitaarwerk beschikt. En met Kristof Vandooren op drums. En de extra touch van Annelie en Sarah.
“ Dit is een nummer uit 1956 van Jones en Blackwell, “Handyman “, zei Stevie. “ Without Love “ gezongen door Filip. “ Heard it Through the Grapevine “, Stevie. Ook de nodige humor ontbrak niet : “ Wien sprekt ter hier min tale “, “ Zie je der gereed voar… deur de kniën goan “,… “ Ben je klaar- zie je heet, gereed ?” riep Filip die aan Stevie vroeg : “ Ma ge ‘kik iets proberen ? “. “ Keep on Running “. Volgde een origineel nummer in de set, Hannes met “ I Wanna be Like you” uit Junglebook. Een pracht versie van S. Crows “ Strong Enough to Be My Man “, gezongen door Annelies en Sarah. “ Dames en heren, we hebben het er nog niet over gehad, maar dit zijn The Cappaert sisters “, zei Stevie. S. en A. brachten nog “ St. Teresa “ van Joan Osborn. Met “ Love the One You’re With “ van Crosby, Stills en Nash sloten T. C. S. hun moment. “ I’am a Believer “, de put zong enthousiast mee, de sfeer zat erin. Stevie stopte nog eens en zei dat ze in Zeebrugge en Veurne luider meezongen. Heist liet zich niet kennen. “ I’ Am a Believer “ klonk het uit de kelen, en met de klassieker van The Band “ The Weight “ werd deze sterke set afgesloten onder een luid applaus van de reeds vele toeschouwers.
The Levellers stonden na dertien jaar nog eens op de affiche. Dat ze in 2002 een opgemerkte passage hadden gemaakt bleek door de grote opkomst. Tijdens hun zomertour met een ‘Best of’ streken ze vanavond neer als headliner op deze vijfde dag. Opgericht in 1988 in Brighton, iets ouder dan in 2002, maar The Levellers hebben nog niets van hun kracht ingeboet. Ook hun populariteit is in al die jaren nog gestegen.
We kregen waarvoor we gekomen waren : energieke nummers, op het randje van de geluidsnorm. Klassiekers werden onder hartelijk geroep en applaus onthaald. “ One Way “, “ Just the One “, “ What a Beautifull Day “,… een zeer energiek optreden. Mark Chadwick glunderde onder dit enthousiasme uit de put : “ Nice to be back “. Charlie Heather teisterde zijn drums. Jon Sevink op viool en bassist Jeremy Cunningham ( nu en dan de rosse dreadlocks opgestoken ) stonden amper stil. Matt Savage op keys genoot en spreidde zijn klanken naar alle uithoeken. Simon Friend, de rustigheid zelve, toverde die typische Leveller klanken uit gitaar en mandoline. Dit is wat je mag zeggen, folkrock van de bovenste plank, de put trilde. Duisternis, blauw licht en een kleurrijke figuur met een vreemd instrument verscheen op het podium. De man in kleurvol uiterlijk blies de put vol met die aparte klanken eigen aan een didgeridoo. Stephen Boaks opende “ The Boat man “. Na nog één nummer verdween hij en werden we nog getrakteerd op tal van aanstekelijke nummers. Soms iets minder tempovol maar zeer sfeervol vooral door dat heerlijke gefiedel van Jon. “ Fifteen Years “, Celebrate “,… en ook een resem nieuwere nummers, goed geïntegreerd in de set met hun klassiekers uit de beginjaren. “ The Recruiting Sergeant “, “ Carry Me “, “ Truth Is “,… Rond 23.00 zat het erop, maar niet voordat Charlie met denderend geroffel “ Liberty Song “ inzette. “ … this means nothing to me … “, werd wild, luid onthaald, de gitaren krijsten, de viool gierde. Onder het oog van de overvolle put en een opeengeplakt publiek op het terras, zonder dan nog rekening te houden met rijen toeschouwers op de twee aangrenzende straten werd onder dit zeer aanstekelijk dansbaar geluid samen met het lichtspel het concert afgesloten. Radio Feelgood mocht de resterende tijd het publiek nog eventjes entertainen op een tapijtje van kleurijke snippers die The Levellers het publiek hadden ingeschoten.
Morgen kunnen we genieten van ‘Kensington’ en twee groepen in het voorprogramma : de Bruggelingen van ‘Soviet Grass’ en de Brusselaars van ’Robbing Millions’.
