Blues in Bruges, zondag 12 april 2015 – The Claeysons –
De zesde editie van het gratis Blues in Bruges zit er weer op. Woensdag 8 april gaven Ilja De Neve & Eric Neels de aftrap in de Vino Vino. Een massa volk, tot buiten de zaak, genoten van deze opener, reacties opgevangen de dag nadien. Dit beloofde dus voor de volgende dagen. Wegens omstandigheden dit jaar er niet echt bij geweest maar zondag 12 april toch een gaatje. Om 14.30 u stonden “ The Claeysons “ in de Marabout. Onbekend zullen velen gezegd hebben, maar zij die op de hoogte zijn wisten dat dit een gelegenheidsband was met Chris Claeys, zoon Sam en Gino Claeys ( geen familie ). Allen hebben hun sporen genoeg verdiend in diverse bands, deze eerste samenwerking was dus iets om naar uit te zien. Mooi weer, meer aanwezigen dan vorig jaar en tijdens een pauze stroomden nog een resem motorrijders toe om te genieten van de Bluesy sfeer van het tweede gedeelte. Stamgasten, aangewaaiden en motards nippend aan hun cola op de terras. Binnen en buiten toch een kleine honderd man op dit moeilijke uur. Spelen kort na de middag is toch iets heel anders dan op de avond. Maar een oude rot in het vak met de allures van een rocker, die met rauwe hese stem ons direct in de sfeer brengt met “ Don’t You Wait up for me Babe “, subtiel gitaarspel bijgestaan door stevige drums en een bas die alles in een perfect geheel giet. Een nummer van de hand van Chris himself. Een drummer met meer dan dertig jaar ervaring, en om het even welk genre aankan en een kleine ( ! ) die de genen van zijn vader nog verder zal uitbouwen. “ White Trash Girl “ van Willy Deville en Savoy’s Browns “ Sweet Loving Thing “, volgden.
Dit was blues om van te genieten bij kaarslicht in een bruine kroeg met een glas schuimend bier in de hand en de hoofden omhuld met rookslierten. Maar we zijn 2015, en dit is geschiedenis. De muziek echter is er nog steeds en verre van dood. Het leeft weer enorm op in Brugge. Een kleine hint naar de hoogdagen van het Bluesfestival in de Varens en later de Beurshalle.
Blues, Boogie en een vleugje Rock & Roll’ met heerlijke shuffles. Een samenzang van vader en zoon, een perfecte harmonie, het hese en het warme. Het volle gitaar- en basspel met drums, nu eens sober dan weer duidelijker op de voorgrond zorgden in de Marabout voor een intiem concert. Traditionals als “ Iko Iko “ en het alomgekende “ One Scotch,…”( one beer, one bourbon ) van o.a. John Lee Hooker. Even later een geestige opmerking van Chris : “… dat was een nummer ( St. James Infirmary Blues ) van vroeger, een band van vroeger, en nu nog een nummer van hen. Maar wij spelen het iets rapper “. Sam repliceerde : “ Met die jonge gasten erbij …”. “ Hard Luck Story “.
Tijdens het tweede gedeelte kregen we nog enkele songs van Chris, o.a. : “ One More Chance “, Bad Habits “,… en klassiekers zoals : “ I Don’t Need a Doctor “(R.Charles), “ Take me to The River “ (A.Green), “ I Just Wanna make Love to You “ (E. James),… Geëindigd werd met Dr. Johns “ Right Place, Wrong Time “. Een sterke set, “ The Claeysons “, een band om naar uit te zien, zelfs al ben je geen Bluesliefhebber. En het was aangenaam om Godfather Chris en zoon Sam samen te zien spelen en zingen, er straalt magie uit. En zeker een even grote vermelding voor de andere Claeys, Gino. Sinds JazzyLipsy,… één van onze toonaangevende Brugse drummers. Gino en Sam spelen samen in Mask, dat was al vuurwerk, nu beiden bijgestaan door Chris. Jammer dat dit zeer geslaagde optreden iets in mineur eindigde.
Niet getreurd indien je ze gemist hebt, normaal gezien ( Nog niet 100 % bevestigd ) op zondag 10 Mei 2015, afspraak in bistro Zwart Huis.
