Luc, en Gorki bijna twintig jaar heb ik jullie gekend achter de schermen. Die zondagochtend was een slag in het gezicht. Jaren zitten napraten en drinken achter de schermen. Over… alledaagse dingen. Zitten discusieren over politiek en cultuur.
Mensen op de korrel nemend, hoe kan dit opgelost worden, hoe kunnen we onze medemens meer engageren. Een kwinkslag , een steek onder water, de alledaagse beslommeringen. Het gezin, de vrienden, de gezellige babbels na een optreden. Zaterdagavond is dit gestopt, abrupt. Luc, ik kan het nog steeds niet geloven. Het zal nog lang duren, het gemis, jij de volksmens, nen echte Gentenaar die voor iedereen klaarstond. Een babbel, een schouderklop, een stekje onder water. Als je het koud had, moe was, de muts op je kop. Niet zoals in de zomer, de blote bast . Stond je voor tien mensen of enkele duizenden, als je naar huis ging, dwarrelden de nrs. nog in je hoofd en de ongelooflijke en gevatte tussenteksten. Iets wat jij als geen ander kon. Luc, ik zal je missen, maar vergeten doe ik je nooit.
Enkel beelden voor de fans in bijlage.
Ik wist niet dat je hem (goed) kende. Sterkte.
Bedankt, Stef
Hij was altijd zo vriendelijk en toegankelijk …